________________
--
-
-
on
४२१
मर्ग ६ श्लो० ९६-९९] हीरसौभाग्यम्
પ્લેકાર્થ બ્રહ્માની ભુજામાંથી ઉત્પન્ન થયેલા એવા ક્ષત્રિયોની સભાને જેમ રાજા આશ્રય કરે, તેમ મંગલવાજિત્રોના હર્ષનાદ સહિત મણશિરોમણિ આચાર્યદેવ સ્વયં સાધુઓની સભામાં પધાર્યા. I૯૬
जहिरे मिहिरौजसा मही-पतिना वारचरास्तदा नराः ।
भ्रमरा इव कोशशायिनो, दिनवक्त्रे स्मितपद्मराशिना ॥९७॥
तदा गुरोः सभायामागमनावसरे महीपतिना शिवपुरीखामिदूदाभिधभूपतिना । वारचराः कारागारनिवासिनो बन्दीजना जहिरे मुमुचिरे । किंभूतेन महीपतिना । मिहिरस्य भानोरिव । 'दिवादिनार्दिवसप्रभाविभाभासः करः स्यामिहिरो विरोचनः' इति हैम्याम् । ओजः प्रतापो यस्य । 'तदोजसस्तद्यशसः स्थिताविमौ' इति नैषधे । ओजःशब्देनात्र प्रताप उच्यते । केनेव । स्मितपद्मराशिनेव । जथा दिनवको प्रभाते विकचकमलकलापेन कोशेषु निजमुकुलेषु शेरते सूर्यास्तेन मुकुलीभूतेषु कुड्मलेषु निर्गमनानलभूष्णुतया तत्रव बद्धा इव तिष्ठन्तीत्येवंशीला भ्रमरा भृङ्गा हीयन्ते मुच्यन्ते । तदप्यवेहि स्वशये शयालु' इति नैषधे। करस्थितमित्यर्थः ॥ इति विजयदानसूरिध्यानविधानानन्तर बहिरागमनम् ॥
. साथ જેમ સૂર્યવડે પ્રભાતના સમયે કમલના કેશમાં પૂરાયેલા ભ્રમરે મુક્ત બને છે. અર્થાત જેમ સૂર્યોદય થવાથી સૂર્યવિકાસી કમલેમાંથી ભ્રમરે બહાર નિકળે છે, તેમ આચાર્યશ્રીને સભામાં પધારવાના અવસરે સૂર્ય સમાન પ્રતાપવાળા દૂહારાજાએ કારાગારમાં પડેલા બંદીજનોને મુક્ત કર્યા. ૯ળા
व्रतिनामिव तथ्य भाषिणां, जनिभाजां विपिनाभ्रचारिणाम् ।
श्रमणेन्दुरवैक्षयत्पुनः, स निमित्तानि निमित्तवेदिभिः ॥९८॥
स श्रमणेन्दुर्विजयदानसूरिचन्द्रः शकुनानि विदन्ति जानन्तीति निमित्तवेदिनस्तै. निमितानि शकुनानि शुभानि तु.... ..................." । तथा नैषधे 'हाहा प्रतीपपवनाशकुनान्न जग्मुः' इति पुनपुंसकत्वमुभयत्रात्र । केषाम् । विपिनेषु वनेषु अधे आकाशे चरन्तीत्येवंशीला विपिनाभ्रचारिणस्तेषां मृगगालादयो वनचारिणः, चाषखञ्जनशिखितित्तिरदेवीभारद्वाजादयो गगनचरास्तेषां रजनिभाजां प्रणिनाम् । किंलक्षणानाम् । वतिनां साधूनामिव । तथ्य सत्यं भाषते इत्येवंशीलास्तथ्यभाषिणः तेषाम् ॥
લોકાઈ આચાર્યદેવે, મૃગ, શિયાળ ચા, ખંજન, તેતર, મયૂર, દેવચકલી તેમજ ભારદ્વાજ આદિ જંગલમાં અને આકાશમાં ચાલનારા પશુપક્ષીઓનાં નિમિત્તોને જાણનારા અને સાધુપુરુષની જેમ સત્યભાષાને કહેનારા જ્યોતિષીઓ પાસે નિમિત્તને પૂછ્યું કા
न्यगदनिति ते पुरो गुरोः, सितपक्षादिव शीतदीधितेः । उदयो भविता पदस्य ते, भुवि कुंराङ्गजवाचकेन्द्रतः ॥९९।।