________________
३८८
हीरसौभाग्यम् सर्ग ६ श्लो० १५-१८ તેમ મલયાચલથી પ્રગટ થતો પવન, નિરંતર પ્રસરતી ચંદનવૃક્ષોની સુવાસથી એકી સાથે સર્વદિશાઓમાં પ્રસરતો હતો. મનપા
इह शंकरभूमिभृत्सुख-करमाणिक्यविभुर्विभासते । महिषाङ्कदिगङ्गनामुखे, किमु माणिक्यमयो विशेषकः ॥१६॥
इह दक्षिणदिशि शंकरनामा यो भूमिभृद्राजा तस्य रोगोपशामकत्वेन सुखकरः श. मकर्ता माणिक्यनामा विभुः स्वामी विभासते भाति । उत्प्रेक्ष्यते-महिषः कासरः स एवाङ्कश्चिह्न यस्यैतावता महिषवाहनो यमः । 'दृश्यते खलु वाह्यत्वे वृषस्य वृषवाहनः' । तथा धार्यत्वे वृषलाञ्छनः । 'तथा वृषाङ्कोऽपि' इति हैम्याम् । तथा महिषाको महिषवाहनो यमः तस्य दिग्दक्षिणाशा सैवाङ्गना गृहिणी तस्या मुखे माणिक्यमयो नीलरत्नघटितो विशेषकस्तिलक इव ॥
બ્લેકાર્થ દક્ષિણ દિશામાં, શંકર નામના રાજાના રોગને ઉપશમ કરવાથી “સુખકર એવા શ્રી માણિકયસ્વામી પ્રભુ શોભતા હતા. તે જાણે યમની પ્રિયા દક્ષિણ દિશાના મુખ ઉપર માણિક્યનું 'ति' न होय ! 70
विविधाभरणप्रभाङ्कुर-च्छुरिता या जिनमूर्तिराबभौ । किमशेषयशःप्रशस्तिका, प्रथमाईत्तनुजन्मचक्रिणः ॥१७॥
या माणिक्यस्वामिनो मूर्तिः प्रतिमा आबभौ । किंभूता । विविधान्यनेकप्रकाराणि यान्याभरणान्यलंकारास्तेषां प्रभाणां कान्तीनामङ्कुराः प्ररोहास्तैश्छुरिता व्याप्ता। 'चन्दनच्छुरित वपुः' इति पाण्डवचरित्रे । उत्प्रेक्ष्यते-प्रथम आद्योऽर्ह स्तीर्थकरो वृषभदेवस्तस्य तनुजन्मा नन्दनः स एव चक्री । एतावता भरतचक्रवर्ती तस्याशेषाणां समग्राणां यशसां दिग्विजयसंघपतिभवनप्रमुखधर्मकर्मकरणोद्भूनाद्भुतकीर्तीनां प्रशस्तिका किमु लिखिताक्षरमालिकेव ॥ इति माणिक्यस्वामी ॥
___साथ અનેક જાતિના અલંકારોની કાંતિના અંકુરાઓથી વ્યાપ્ત શરીરવાળા શ્રીમાણિક્યસ્વામીની મૂર્તિ અત્યંત શોભતી હતી તે જાણે પ્રથમ તીર્થંકર શ્રીભદેવપ્રભુના પ્રથમ પુત્ર ભરતચક્રવતના દિગવિજ્ય, સંઘપતિત્વ આદિ યશની પ્રશસ્તિ ન હોય ! ૧છા
अपि पार्श्वजिनान्तरिक्षका-भिध उच्चैःस्थितिकैतवादिह । किमु लम्भयितुं महोदय, भविनां भूवलयात्प्रचेलिवान्॥१८॥
अपि पुनरर्थे । इह दक्षिणस्यामाशायामन्तरिक्ष इत्यभिधा नाम यस्य सोऽन्तरिक्षकाभिधः पार्श्वनामा जिनस्तीर्थकरः । एतावता श्रीअन्तरिक्षपार्श्वनाथः उच्चैरन्तरिक्षे