________________
मी ५ को १-२ . नितीमा
सर्ग ५ श्लो० १२९-१३२] हीरसौभाग्यम्
३४३ थस्य कामस्य कान्तिः शोभा येन तादृशस्य कुमारस्य सुषमा शरीरातिशायि सौन्दर्य किं वा अधिका दीप्यते ॥
લોકાઈ સુવર્ણ અને રત્નોના અલંકારે દેદીપ્યમાન રોરૂપી નેત્રોથી કુમારને જતા હતા ! શા માટે ? “કામદેવની શોભાનું અપહરણ કરનારા આ કુમારની શોભા અમારા કરતાં અધિક છે કે અમારી શોભા અધિક છે? જાણે આ માટે કુમારના શરીરને જોતા ન હોય ! ૧ર૯
तद्विभूषणमणीनिकुरम्बैः, स्पर्धिभिः प्रतिभटैरिव भूत्या । प्राप्य तन्मृधधरां दधिरे स्व-ज्योतिरङ्कुरसुरेन्द्रधनूंषि ॥१३०॥
भूत्या शोभया लक्ष्म्या वा स्पर्धिभिः स्पर्धनशीलैस्तस्य कुमारस्य विभूषणानामलंकाराणां मणीनिकुरम्बै रत्नप्रकरैः तन्मृधधरां स कुमार एव संग्रामकरणोचितभूमी तां प्राप्य आसाद्य । उत्प्रेक्ष्यते-ज्योतींषि दीधितयः तेषामकुराः प्ररोहास्त एव सुरेन्द्रधनूषि इन्द्रचापचक्राणि दधिरे धृतानीव । कैरिव । प्रतिभटैरिव । यथा संपदा स्पर्धमानः प्रतिपक्षैः शत्रुभी रणभूमीलब्ध्वा परस्पर संग्रामकरणे कृते सुरेन्द्रचापोपमानि कार्मुकानि ध्रियन्ते ॥
કલેકાર્થ જેમ સંપત્તિવડે સ્પર્ધા કરતા શત્રએ, રણભૂમિ પર ઈન્દ્રના ધનુષ્ય સમાન ધનુષ્યબાણ ગ્રહણ કરે તેમ પરસ્પરની શોભા સાથે સ્પર્ધા કરતા એવા કુમારના રત્નાલંકારોને સમૂહ, કુમારરૂપી રણભૂમિ પ્રાપ્ત કરી, રત્નોની કાંતિના અંકુરારૂપ ધનુષ-બાણ જાણે ચહણ કરતા ન હોય! I૧૩
भूरुहैर्विहसितैरिव कुञ्जः, सौर भैरिव सरोरुहपुजः ।
सान्द्रचन्द्रकिरणैरिव दोषा, भूषणैरपुषदेष विभूषाम् ॥१३१॥ एष कुमारो भूषणैरलंकारैराभरणैः कृत्वा विभूषां शोभामपुषत्पुष्णाति स्म । क इव । कुञ्ज इव । यथा कानन वसन्तर्तुना विहसितैः कुसुमितैः भूरुहैर्वृक्षः कृत्वा शोभते । पुनः क इव । सरोरुहपुञ्ज इव । यथा पद्मप्रकरः सौरभैः परिमलैः कृत्वा शोभां लभते । पुनः केव । दोषेव । यथा रजनी सान्द्रनयनानन्ददायिभिधरन्धैश्चन्द्रस्य विधोः किरणैः रश्मिभिः कृत्वा श्रिय पुष्णाति ॥ इति दीक्षासमये कुमारशृङ्गारवर्णनम् ॥
योग જેમ વનભૂમિ, વસંતઋતુનાં નવપલ્લવિત વાવડે છે.એ, કમલન સમૂહ જેમ સુગંધવડે શેભે અને રાત્રિ જેમ અવિચ્છિન્ન નયનાનંદદાયી એવા ચંદ્રના કિરણો વડે શોભે, તેમ હીરકુમાર આભૂષણવડે અપૂર્વ શોભાને ધારણ કરતા હતા. ૧૩૧
निर्जितेन यशसा सितभासा, प्राभृतीकृतमिवैत्य नभस्तः । आनयन्नथ तुरङ्गममुष्या-रोहणार्थमनघस्य मनुष्याः ॥१३२॥