________________
२४८
हीरसौभाग्यम् सर्ग ४ श्लो. ७०-७३ विरलयन् मूलादुच्छिन्दन वा पुनः किंभूतः । दोषाणामपगुणानामुदयमाविर्भाव निर्दल. यन् विध्वंसयन् मूलतोऽपि निवारयन् । पुनः किंभूतः। महती। 'पडिरूवो तेअस्सी' इत्युपदेशमालावचनात् । तेजस्वी परवादिभिरसहाः । सूर्योऽपि भव्याः स्वाभिमता मैत्र्यात् पापक्तीविकाशयति. तथा दुष्टो नयो जनादियातनासंचारलक्षणो येषां तादृक् जम्बालान् शोष नयति, तथा दोषाणां रात्रीणामुदयं निर्दलयति । तथा महस्वी प्रतापवांश्च भवति । 'स राशिरासीन्महसां महोज्ज्वलः' इति नैषधे । महसां भूयसां प्रतापानां राशिरिष राशिरिति तद्वत्तिः ॥ इति प्रद्योतनसूरिः ॥
પ્લેકાર્થ ભવ્યોરૂપી કમળોની શ્રેણીઓને વિકસિત કરનાર, દુર્નરૂપી પંકનું રોષણ કરનાર, દેને સદંતર ઉછેદ કરનાર, તેમજ મહાપ્રતાપશાળી એવા પ્રદ્યોતનસૂરિ આ પૃથ્વી ઉપર જાણે બીજા સૂર્ય ન હોય ! સૂર્ય પણ કમલવનને વિકસિત કરનાર, રાત્રિના અંધકારને નાશ કરનાર અને પ્રતા હોય છે તેમ પ્રલોતનયરિ સર્યની જેમ શોભતા હતા. ગા
धिया जयंश्चित्रशिखण्डिसन, मनातरङ्गायितवाग्विलासः ।
श्रीमानदेवः पदमेतोय, सभ्यः सभास्थानमिवाध्युवास ॥७१॥
श्रिया विशिष्टशोमया युक्तो मानदेवनामा सूरिः एतदीय प्रद्योतनसूरिसंबन्धि पद पट्टमध्युवासाश्रितवान् । किं कुर्वन् । धिया प्रतिभाप्राग्भारेण चित्रशिखण्डिनां सप्तर्षीणां सूनु पुत्र बृहस्पतिम् । 'सप्तर्षयश्चित्रशिखण्डिनः' तथा 'जीवश्चित्रशिखण्डिजः' इति हेम्याम् । तथा विचित्रमा चिपशिखण्डिनन्दनः' इति निषधे । जयन् पराभवन् । पुनः किंभूतः । गङ्गायास्तरङ्गाः कल्लोलास्तद्वदाचरिता वाचां वाणीनां विलासा वैचित्र्यो यस्य । 'असकृदमृतबिन्दुस्यन्दिनो वाग्विलासाः' इति चम्पकथायाम् । 'निरन्तरसुधारसाविष्क रिण्या वचनवैचित्र्या' इति चम्पूटिप्पनके । क इव । सभ्य इव । यथा पार्षद्यः साधुर्बा समारूप स्थान गृह पद या माश्रयति । सभ्योऽपि किंभूतः । प्रनया सुराचार्य जयन् , मन्दाकिनीवीचीयमानवचनचातुर्यः, सभायां साधुः सभ्यः॥
કાર્ય ગાના અતિશયપણાથી સસર્ષિના પુત્ર અને દેવેના મુરુ બૃહસ્પતિને પરાભવ કરનારા તેમજ ગંગાના તરંગેની જેમ વાણીના વિલાસની વિચિત્રતાને ધારણ કરનારા એવા “માનદેવ' નામના આચાર્ય, જેમ કે સભ્ય સભાસ્થાનને શોભાવે તેમ પ્રદ્યોતનસુરિની પાટને શોભાવનારા બન્યા. ૭
पदप्रदानावसरे समीक्ष्य, साक्षात्तदंसोपरि वाणिपद्मे । राज्यादिव क्षोणिपुरंदरस्य, भ्रंशोऽस्य भावी नियमस्थितेर्हा ॥७२॥ इत्थं गुरुं स्वं विमनापमान-मालोक्य लोकेश्वरगीतकीर्तिः । तत्याज यः पविकृतीतीन्द्रः, षडान्तरारीनिव जेतुकामः ॥७२॥ युम्पम् ।