________________
सर्ग २ श्लो० ११५-११७] हीरसौभाग्यम्
१२७ तथा चतुवर्शितितीर्थकृद्गृहं, धराधवोऽष्टापदभूध्रमूर्धनि । व्याधापयच्छाश्वतसार्ववेश्मव-त्तदद्य यावर्द्धववद्वितिष्ठते ॥११५।।
तथा पुनः स धराधयो भरतभूपतिरष्टापदभूधमूर्धनि कैलाशशैलशिखरे तुल्यनासाप्रवस्ववर्णप्रमाणपद्मासनाद्यङ्कितचतुर्विशतितीर्थकृत्प्रतिमालंकृतसिंहनिषद्या नाम चतुर्वि - शतेस्तीर्थकृतामृषभादीनां वर्धमानान्तानां जिनानां गृहं प्रासादं व्यधापयत्कारितवान् । किंवत् । शाश्वतसार्ववेश्मवत् सिद्धायतनमिव । तच्चैत्यमद्य यावदद्यतनं दिवसं मर्यादीकृत्य वितिष्ठते स्थितमस्ति । किंवत् । ध्रववत् । यथा ध्रव उत्तानपादजस्तारकोऽद्याप्याकाशे विद्यते ॥
શ્લેકાર્થ તેમજ ભરત ચક્રવર્તીએ અષ્ટાપદ (કૈલાસ)પર્વતના શિખર ઉપર પોતપોતાના વણુ મુજબ, દેહપ્રમાણ, પદ્માસને બિરાજિત તેમજ સમનાસિકાવાળી ચોવીશે તીર્થકર ભગવંતની ભવ્ય પ્રતિમાઓથી અલંકૃત ‘સિંહનિષદ્યા” નામના મંદિરનું નિર્માણ કરાવ્યું કે જે મંદિર, શાશ્વતા સિદ્ધાયતન જિનચૈત્ય) ની જેમ અદ્યાપિ પર્યંત ધ્રુવના તારાની જેમ આ ભારતની ભૂમિ ઉપર વિદ્યમાન છે. પાપા
परान् परःकोटिजिनालयानयं, हिरण्यमाणिक्यमयानचीकरत् । जिनेन्द्रमूर्तरपि कोटिशस्तरी-रिवाङ्गिनां संसृतिसिन्धुपातिनाम् ॥११६॥
अयं भरतचक्रवर्ती परान् अन्यान् पर कोटिजिनालयान् कोटेः परे पर कोटयः । कोटिश इत्यर्थः । तादृशान् प्रासादानचीकरत् कारयामास । किंभूतान् । हिरण्यं सुवर्ण माणिक्यानि रत्नानि मणिविशेषा वा तन्मयान् तै रचितान् । अपि पुनः कोटिशो जिनेन्द्राणाम् अतीतानागतवर्तमानचतुर्विंशतितीर्थकृतां मूत्तीः प्रतिमाः कारयति स्म ।
संसृतिः संसारः स एव सिन्धुः समुद्रः तत्र रागद्वेषादिना पतनशीलानामगिनां प्राणिनां तरीस्तरीतुं नाव इव ॥
साथ વળી ભરત ચક્રવર્તીએ, સુવર્ણ અને માણિજ્ય આદિ રત્નના બીજા પણ ક્રેડા જિનમંદિરો કરાવ્યાં હતાં. તેમજ ભૂત ભવિષ્ય અને વર્તમાન એમ ત્રણે કાળના ચોવીશે તીર્થકર ભગવંતની ક્રેડ મૂર્તિઓ ભરાવી હતી. તે જાણે સંસાર રૂપી સમુદ્રમાં રાગદ્વેષાદિથી પતન પામતા એને તરવા માટેની 'नाव' नाय! तभ reय छे. ॥११॥
नृपोऽप्यमाद्योऽजनि संघनायकः, कृशाङ्गि ! शत्रुजयरूप्यशैलयोः ।
क्षमाभृतां भोगभृतां च योऽग्रणी-रभूत्पुनः कुण्डलिनामिवाधिभूः॥११७॥
हे कृशागि तन्वगि, अयं नृपो भरतभूमीन्द्रः शत्रुजयरूप्यशैलयोविमलाचलाटापदयोराद्यः प्रथमः संघनायकः संघपतिरजनि संजातः । पुनर्यः क्षमाभृतां राज्ञां