________________
લોભમેઘ ઉન્નત ભયે, પાપપંક બહુ હોત; ધર્મહંસ રતિ નહુ લઈ, ચાહે ન જ્ઞાન ઉદ્યોત. ૩૬ કોઉ સ્વયંભુરમનકો, જે નર પાવે પાર; સો ભી લોભસમુદ્રકો, લહે ન મધ્ય પ્રચાર. ૩૭ મન સંતોષ અગસ્તિવું, તાકે શોષ નિમિત્ત; નિત સેવા જિનિ સો કિયો, નિજ જલ અંજલિ મિત્ત! ૩૮ યા લાલચમેં તું ફિરે, ચિતે તું ડમડોલ; તા લાલચ મિટિ જાત ઘટ, પ્રકટે સુખ રંગરોલ. ૩૯ ધન માનત ગિરિ મૃત્તિકા, ફિરત મૂઢ દુર્ગાન; અખય ખજાનો જ્ઞાનકો, લખે ન સુખનિદાન. ૪૦ હોત ન વિજય કષાયકો, બિન ઈન્દ્રિય વશ કન; તાતેં ઇન્દ્રિય વશ કરે, સાધુ સહજ ગુણલીન. ૪૧ આપ કાજ પર સુખ હરે, ધરે ન કોનું પ્રીતિ; ઇન્દ્રિય દુર્જન પર દહે, વહે ન ધર્મ ન નીતિ. ૪૨ અથવા દુર્જનથે બુરે, ઈહ પરભવ દુઃખકાર; ઇન્દ્રિય દુર્જન દેતુ છે, ઈહ ભવ દુઃખ ઇક વાર. ૪૩ નયન ફરસ જનુ તનુ લગે, દો દષ્ટિવિષ સાપ; તિનસે ભી પાપી વિષે, સુમરે કરે સંતાપ. ૪૪ ઇચ્છાચારી વિષયમેં, ફિરતે ઇન્દ્રિયગ્રામ; વશ કીજે પગમેં ધરી, યંત્ર જ્ઞાન પરિણામ. ૪૫ ઉન્મારગગામી અવસ, ઈન્દ્રિય ચપલ તુરંગ; ખેંચી નરક-અરણ્યમેં, લેઈ જાય નિજ સંગ. ૪૬ જે નજીક હે શ્રમ રહિત, આપહીમેં સુખરાજ; બાબત છે તાકે કરન, આપ અરથકે કાજ. ૪૭
૧૧૧
