________________
૨૧૦
ગુરૂ ભગતા કરે પૂજવું, સેવન રૂપારે નાણ;
પર પક્ષી તિહાં બહુ મિલ્યરે, જુઓ જુએ પુણ્ય પ્રમાણેરે. ગુ. ૧૭ પૂજણું થયું તિહાં અતિ ઘણું રે, રૂપાસે બેચ્યાર; હવે ઉત્તર કારિજ તણેરે, સાંભળજો અધિકારરે.
૨. ૧૮
માંડવી.
માંડવી કીધી અતિ ભલી, ખંડ અઢાર જસ માન; વીંટી કસબી વસ્ત્રસ્યું, જાણે અમર વિમાન. પંચવરણ નીકી બની, જિમ વસંત વનરાય;
સેવન કલશ સેહામણા, ઉપરિ ધસ્યા બનાય. પંચવરણું ધ્વજ શોભતી, મુકી તિહાં મનરંગ;
અલક મુલક જેવા મિલ્યા, દીઠે હાઈ ઉછરંગ. તેહમાં ઉત્તર પટ ધરી, પોઢાડ્યા ભગવ; ગુરૂભક્ત વીંટી વળ્યા, પાસે પુરૂષ રતન. તિહાંથી ઉપાડે માંડવી, મોટા પુરૂષ પ્રધાન ચાલ્યા અગર ઉખેવતા, માણસનું નહિ માન. સહસ મેં સાથે મિલ્યા, કૌતુક જોવા માટિ; પંચ શબ્દ વાજે સખર, અગર ઉખેવતા વાટિ. પઇસા તિમ ઉછાળતા, ગાએ તે જગભાટ; માદલતાલ, વજાવતા, માણસના બહુ થાટ. ઈણિપરિ બહુ આડંબરે, પહુંચાડ્યા વરઠામ; મણ અઢાર સૂકડિ તણી, "અહિ ખડકી તિહાં ઠામ. ૮ અગર સવામણ ખડકી, ચૂઓ કસ્તુરી સાર; અંબર તિમ વલિ અરગજે, તે મેહ તિણિ વાર. ૯ મુખ ઉપર મેહલી તદાનું સેવન નાણું સાર; દૂધધાર દેઈ કરી, સંઘ કરે સતકાર. શ્રી પૂજ્યને લાવીને, નાહી નિર્મળ નીર;
નયણે આંસૂ વરસતા, શ્રાવક ગુણ ગંભીર. ૧૧ ૧ સુવર્ણ, ૨ દુનિયાના દેશના માણસો. ૩ સુખડ, ૪ ચિતા.
૧૦
