________________
૨૦૨ આચારિજ પાસે રહા, ગુરૂપદ સેવે સંત, પંડિત રવિસાગર ભલા, સેવ કરે મનિ અંત. અજિતસાગર બુધ વિનવે, બેહુ ને હાથ; શ્રીજી સાહિમેં નિરખીને, હમને કરે સનાથ. ગુરૂ સેવા માંહે કુશલ, કુશલસાગર ગણિ તેમ; ચરણકમલની ચાકરી, કરે નિત અંતર પ્રેમ. ક્ષીરસાગર ગણિ ઈમ કહે, ગુરૂજી તુમ ગુણહાર; હયડાથી નહી ઉતરે, નિશ્ચય એ જમવાર. વિશેષસાગર પાસે વલી, સહુ શ્રીજી પરિવાર દેખીને ઈણિપરિ કહે, હિત શીખામણિ સાર.
આઉ અથિર એ મનુજનું, રાખું કુણે ન જાય; જિનવર સરિખા નવિ રહ્યા, નર કુણગિણતી માંહી. ૭ તે માટે તેમને હમે, શું કહું વારેવાર; શુદ્ધ સંયમ પાલેજ, જેહથી ભવનિસ્તાર. ભવ અનંતલગિ જીવડે, ભમી એ ભવમાંહી, રાગદ્વેષ ભવમૂલએ, મન ધર મનમાંહી. એ સમ બંધણ કે નહી, એ સમ કેઈન આધિ; દેવાણપિય તે ભણી, ધર ચિત્ત સમાધિ. ૧૦ તિમ વલિ કહે શ્રી સંઘને, હિતશિક્ષા તિણિવાર; કરીને સાંભળે, શ્રાવક શુદ્ધ વ્રતધાર. ૧૧
ઢાળ ૫ મી,
Tદડલી ઉણિ છેય રહી–એ દેશે.) છેલ્લી ગુરૂ દેશન. કહે ગુરૂ ભવિયણને તદા, પ્રતિબુ હે લહી નર અવતાર, મુકે એ નિંદા મેહની, જાગો જાગે હે રહેજે હુશીયાર. ૧ આતમ તત્વને આદરે, પરિહર છે પરભવને સંગ, * કુમતિ કુટિલ નારી તજે, કરે અનિશિ હે સમતાશું રંગ. ૨ “નંદની મેહનરેદ્રની કુમતિના હો પીઅરી કષાય, એ બહુ ભલા મિલ્ય, ચેતનની હે શુભમતિ મુઝાય. આ. ૩
૧ પુત્રી. ૨ મેહરાજા.
