________________
“ભાર કિયે સુઝને તુહે દે, સદગુરૂજી મુઝ દાખે
અવસરિ આ સવિએ કહિસ્યું, વાત હીયામાં રાખે. ભવિ. ૧૯ બહુ નગરે ચેમાસ કરીને એ, રાજનગર પાઉધાર્યા; શ્રી સંઘે સગુરૂને વંદી, નિજ આતમને તાર્યા. ભવિ. ૨૦ શ્રી વૃદ્ધિસાગર સૂરીપુરંદર, શુધ કિરિયા કરે સારી; દીએ દેશના મધુર ધ્વનિ મીઠી, તાર્યા બહુ નરનારી. ભવિ. ૨૧
દુહા પસ્તાલે સંવત સતર, વદિ વૈશાખ વખાણિ; બીજ દીવસ શુભ બીજથી, અતિ માટે મંડાણ. ૧ શાહ શ્રી શાંતિદાસ સુત, લક્ષ્મીચંદ સુજાણ; પાતશાહ મા ઘણું, નિકુલ અબર ભાણ. અતિ ઉત્સવ તેણે કીયે, ખરચી બહુ ધનરાશિ નિધિસાગરને નેહસ્ય, થાપ્યા પદ ઉલ્લાસ. લક્ષ્મીસાગરસૂરિ એમ, દીધું નામ સવાય; શ્રી વૃદ્ધિસાગરસૂરિને, પટધારી સુખદાય. તેજકાળા ચઢતી ઘણું, મુખ પુનિમને ચંદ, ભવિક જીવ પડિબેહતા, સજન નયણણંદ.
ઢાલ ૩ જી. આંગી અવલ, બનીછે રે આ આદીસર જઇએ. એ દેશી. વિહાર યાત્રા.. સહીયર સર્વ મિલનેરે આવો ગુરૂને ગાવે; ભવિયણ ભાવ ભલીને, વંછિત જિમ સુખડ પાવે. આંચલી. લક્ષ્મસાગરસૂરિ શિરોમણિ, તપગચ્છ કે રાયા; સાગર ગ૭ શિણગાર મુનિસર, નામે નવનિધિ પાયા. સ. ૧ ભૂમંડલ વિચરે મુનિરાજા, અસુવિહિત યતિ સંઘતેરે ભવિયણ જનના સંશય ભજે, વદી નિત પરભાતે. બહુ તપ તપીયા દુસ્તપ ગાઢા, રીઢા રૂદ્ધ રાખે; બહુ દિવસે લગિ કિરિયા પાલી, કરી અરિહંતને સાખી. સ. ૩
૧ પગ ધર્યા, પધાર્યા. ૨ આચાર્યમાં ઈદ્ર સમાન. ૩. પિતાના ફુલરૂપી આકાશમાં સૂર્ય સમાન. ૪ ધનને ઢગલે. ૫ સારી ક્રિયા પાળનાર
