________________
તિહાંથી જઈ રાજનગરમાં, ચાલ્યા દક્ષણ દેશ, પાછા પુર આવ્યા અનુક્રમે, પ્રણમ્ય તિહાં જિનેશ. ૨ બહુ જણને દીક્ષા દેઈ, પિતા સુરત શહેર દેય ચોમાસા તિહાં રહ્યા કરતા ભવીજન મહેર. ૩ હવે બુહરાનપુર શહેરને, લિખે આદેશ ઉદાર; પણ વૃદ્ધાવસ્થા થકી, ન કરે ગુરૂ વિહાર શિષ્ય તિહાંકણું પાડવી, આપ રહ્યા તે ઠાય; કમલશાહ શેઠજી હવે, ચાંપાનેરથી આય. કરે વિનતિ ગુરૂ પ્રત્યે, પાઉધારે મુજ ગામ, ઈમ કહી બહુ આગ્રહ કરી, પિોહતા તે નિજ ઠાય. ૬
ઢાળ ૯ મી. ( સીરહીને સાલુ હેકે ઉપર જોધપુરી—એ દેશી.) અનુક્રમે આવ્યારે કે, ગુરૂજી વિહાર કરી, ચાંપાનેરમાં હેકે, ચોમાસું વરી; વહી ઉપધાન હેકે, પહીરાવે માલ; ધર્મની ઉન્નતી હેકે, થઈ તિહાં સુવિશાળ. તિહાંથી વિચરે છેકે, લીંબડી ગામ આવ્યા તિહાં ચોમાસું કે, ભવજન મન ભાવ્યા; વહી ઉપધાનને હેકે, માલ પહીરાવે; બીજું માસું છેકે, તિહાંએ જ સોહાવે. તિહાંથી હેકે, ચાલ્યા સિદ્ધાચલ જાવા; બુહરાનપુરથી છેકે, શિષ્ય તિહાં આવ્યા; પાલીતાણે હોકે, પ્રતિષ્ઠા કીધી, સંઘ સતિત હેકે, કરતિ બહુ લીધી. આ આદેશ હોકે, પાટણ શહેર તણે; ગુરૂજી પધાર્યા છે કે, મહોચ્છવ અતિ ઘણે; શ્રાવક શ્રાવિકા હેકે, સાંભળે દેશના ઉપધાનને માલા છેકે, કરતા શુભ મના. રાધનપુરમાં હેકે, ચોમાસું આવ્યા; દેય ચોમાસાં હેકે, ભવજન મન ભાવ્યા;
