________________
૧૪૬ રાજનગરને પરિસરે છેકે, આવ્યા એટલે, - સંઘ હરખે આવે હોકે, સન્મુખ તેટલે;
ગીત વાજીંત્ર વાજે હકે, પધરાવે રંગે, પરભાવના કરતા હાકે, પૂજા નવ અંગે. ઉત્તમ વસ્તિ બહાંકે, બેઠા મેઘ પેરે, વરસે વણ હોકે, જિનનાં પેરે પરે; ભવિજન ચિત્તભૂમિ હેકે, શિતલ હોઈ અંતે, અનંતાનુબંધી કે, તાપ ન રહે રતિ. તત્ત્વ પ્રતીતિ હેકે, બીજા થાનકરે, સદાચાર અંકુરા હાકે, બાહિર નીસરે; દેશ સરવથી વિરતિ હોકે, સુંદર ફલ ભણું, અનુક્રમે રસતા હોકે, કરમરહિતપણું. એમ ગુરૂરાજે છેકે, રાજનગર માંહે, ભવિજન પ્રણમે છેકે, નિત નિત ઉછાહે; બહુ જન ઉચરીયા કે, બાર વિરતિ ભાવે, શ્રાવક શ્રાવિકા હાકે, ગુણ ગાવે. ઉપધાન વહીને હોકે, માલા પહેરતા, પરમભાવના પુજા હાકે, શ્રદ્ધાએ કરતા; ઈમ જિન શાસન હેકે, શેલે દેખાતા, ઉપગાર ગુરૂના છેકે, ચિત્તમાં ભાવતા. વૃદ્ધ ગુરૂની આણ હોકે, ગુરૂજી શીર વહે, માંડવીની પિલ હોકે, ચેમાસું રહે; ગુરૂભાઈ ચેલા હેકે, વિનય ઘણે કરે, ગુણવંતા મુનિવર હોકે, ઉત્તમ પદ વરે.
ઢાળ ૯ મી.
(હે મતવાલે સાજનાં– એ દેશી.) વિહાર કરે ગુરૂ રાજીઆ, શ્રી ખિમાવિજ્ય ગુરૂ સાધે રે, દક્ષિણ દિશે પાવન કરે, લક્ષણ લક્ષિત હાથ રે. ગામ નગર પ્રભુ યાત્રા કરતા જાય ખંભાતો રે, સુખસાગર પ્રભુ નિરખતાં, હરખે સાતે થતો રે. વિ. ૨ બીજા પણ જિનવર ઘણાં, તિહાં જગગુરૂ દીઠા રે, પૂજા ભગતી જાઈએ ઘણું ખંભાયતી લાગે મીઠા રે. વિ. ૩
- ૨;
