________________
કાકાજી દિવાન મળવા, બુદ્ધિ તણે નિધાન; ; મંત્રી ગુણે ગુણ તે ભર્યો, જશ હૈડે શાંરે. હેમ. ૧૩ પ્રીત અપૂરવ એ બની, એક એકને ન લેપેરે; કામ ન કરે પૂછ્યા વિના, ન ધરે લગારે કે પરે. હેમ. ૧૪ વડેદરે જશ વિસ્તર્યો, શેઠજીને અધિકાર લેક સુખી ગુજરાતના, શેઠ કરે ઉપગારરે. હેમ. ૧૫ સરપાવ પાલખીને થયે, રાજ ચિન્હ સઉ જેયરે; શેઠની શોભા અતિ ઘણ, હુકમ ન લેપે કેરે. હેમ. ૧૬ કાકા છ માને શેઠને, પ્રેમ તણે નહિ પર પાછલા પહેરની જેમ છાંયડી, તેલ બિંદુ જલ વિસ્તારરે. હેમ. ૧૭ ઢાળ પુરી થઈ અગીયારમી, અમૃતથી અતિ એ મીઠીરે, ખેમવર્ધન કહે સાંભળે, ભાખી નજરે જે દીઠીરે. હેમ. ૧૮
સુખાસન મેના તણાં, સામાન ઘણે શ્રીકાર; જલહલ તેજે જલહલે, જરીઆન કરી મહાર. પાલખી સેહે ફુમતાં, કસબે ગુંચ્યાં જેહ, છત્રી તણી શોભા ઘણી, કસીદે કશબ ગુણગેહ, સુવર્ણ જડીત સેહિ સદા, બમણી તાસ; એમ જોડ સોહે ભલી, દો દે વસ્તુ જાસ. સુરજ મુખી સુરજ જસી, શીતળ તેજ વિશાલ છત્ર ચામર ચિન્હ કરી, મન મેહન ગુણ માલ. ૪ ઢાળ ૧૨ મી.
, (કળ ગામને ગેરેરે આ શી હૂંટાલંક એ દેશી.) વરઘોડા અતિ દીપતારે, સુરજ રથ સમ જેયસુણ તારે.
વૃષભ તણા રથ અતિ ઘણારે, ઘંટા ઘુઘર સય–સુણે. પુણ્ય તણાં ફળ એ ભલાં (૨) એ આંકણી આદરતી દેકાને દેશાવરેરે, ઢાકા બંગાળા દેશ. સુ. કપડ મંગાવે બહુ ભાતનારે, ભાર અલ્પ મૂલ વિશેષ. સુ. પુ. ૨
૧ ભંડાર. ૨ વડે, ૩ બળદ, ૪ દુકાને.
