________________
રાજવીની આ પાઘડી છે એમ સમજજો. બોલો પધારો છો ને ગોંડલ ! શેઠે કહ્યું કે ભાઈઓ, ચાલો ગુરુજીની પાસે. એઓ શો અભિપ્રાય આપે છે એ સાંભળીએ પછી આગળ વાત. મહાજન વિગેરે આવ્યા પૂ.શ્રીના તંબુમાં. પૂ.શ્રી વિગેરેને વંદન કરી સામે બેઠા અને અને આવવાનું પ્રયોજન સંભળાવ્યું. પૂ.શ્રી—ભાઈઓ હું તો સંઘમાં યાત્રી છું. સંઘ કાઢનારને મનાવો તો કાંઈક રસ્તો નીકળી શકે. બધાય આગંતુકો–મહારાજશ્રી અમો ત્યાં જઈને જ આવ્યા છીએ. એમને આપ હુકમ કરો તો કામ સરળ બને. આપ ફરમાવો તો એમને અહીં બોલાવી લાવીએ. પૂ.શાસનસમ્રાટશ્રી સાગરજી મહારાજ તરફ જોઈ–કેમ ભાઈ શું કરવું ? પૂ.સાગરજી—મહારાજ પણ સંઘવીશ્રીનો અભિપ્રાય જાણ્યા વિના આપણે કેમ કાંઈ પણ કહી શકીએ ?
આ સાંભળી બધાય સંઘવીજીની કચેરીએ પહોંચ્યા અને વિનંતી કરી શેઠને બોલાવ્યા. પૂ.શ્રીએ પૂછ્યું કે કેમ શેઠ શું કરવું ? શેઠ—મહારાજ સાહેબ સંઘ ૧૮-૨૦ કિલોમીટર આમ દૂર આવી ગયો છે અને આપશ્રી બધાયને તો વિહાર જ કરવાનો હોય એટલે એ કેમ બની શકે ? ગોંડલ મહાજન અને મહમદ શેઠે એની એ જ વાત ફરી દોહરાવી કે સાહેબ કોઈપણ ભોગે સંઘને ગોંડલ પધારવું જ પડશે. જયાં સુધી સંતોષકારક જવાબ લઈને અમો એમની પાસે નહીં જઈએ ત્યાં સુધી એઓએ અન્નજળ હરામ કરેલ છે. રાજ્ય કોઈપણ જાતનો ટેક્ષ તો નહીં લે પરંતુ તમામ પ્રકારની રાજ્ય સગવડો પોતાના તરફથી પૂરી પાડશે. અહીંથી કહો તો રેશમી જાજમ ઠેઠ ગોંડલ સુધી બિછાવીએ પણ કોઈપણ ભોગે ગોંડલની ધરતી પધારી પાવન કરો. એમ કહી મહમદ શેઠે ફરી પોતાની ટોપી પૂ.શ્રીના પગ પાસે મૂકતાં જણાવ્યું કે આ મારી ટોપી નથી પરંતુ ગોંડલ રાજ્યના રાજવી ભગવતસિંહજી બાપુની પાઘડી છે. એમ કહી
૫૨
