________________
પિરષોત્તમ, ચંપકલાલ બગડીયા વગેરે ૭-૮ શ્રાવકો આવી ગયા. અને તે
જીવણદાદા ફોજદારસાહેબ પણ સફેદ ખમીશ, લેંઘો પહેરી માથા ઉપર વાળવાળી કાળી ટોપી પહેરી આવી ગયા. અને પેલા બન્ને પણ આવી બેઠા. એક તરફ છબીલદાસભાઈ પણ આવી બેઠા અને રતિભાઈ તો ત્યાં હતા જ.
પૂજ્ય શાસનસમ્રાટશ્રી, પૂ.ઉદયસૂરિ મહારાજ, પૂ.નંદનસૂરિ મહારાજ, પૂ.લાવણ્યવિજયજી ગણી આદિ પણ આવી બેઠા.
પૂજ્ય શાસનસમ્રાટશ્રીએ શ્રાવકોને (નરોત્તમદાસભાઈને) ઉદ્દેશી વાત મૂકી કે આ ભાઈ બે વાગે અમારી પાસે દીક્ષા માટે આવેલ છે,
જ્યારે આ બીજા ભાઈ ૪થી ૪ વાગે આવ્યા છે. આ કહે છે કે એ મને શોધવા આવેલ છે વિગેરે.
પૂજયશ્રી ની આમર્મભરી વાણી સાંભળી ચાણકય બુદ્ધિ નરોત્તમદાસ આવી બન્નેની પુછપરછ ચાલુ કરી. પહેલા આંગતુક ને તમો કયારે આવ્યા? બપોરે દેસાઈ આવી ગયેલ એટલે આંગતુકે ઓળખી જવાવબમાં જણાવ્યું કે શેઠ હું બે સવાબે વાગે આવ્યો છું.
બીજા આગંતુકને પછયું તો કહે કે૪, ૪-૧૫ના સમયે. નરોતમદાસ ભાઈ કયાંથી આવ્યા તો કહે કે અમદાવાદ થી. નરોતમદાસ બોટાદમાં ૪ સવા ચારે કોઈ ગાડી અમદાવાદ થી આવતી નથી. ર-૩૦ નો મેઇલ પછી કોઈ ગાડી જ નથી તો તમો આવ્યા કયાંથી? બીજો આગંતુક મનમાં સમજી ગયો કે ખરેખર ફસાઈ ગયો છું એટલે એણે ગલ્લા તલ્લા કરવા માંડયાં.
નરોતમદાસ અને દલીચંદભાઈ બન્ને એ સાથે મળી બીજા આગંતુક છે ને પુછયુ કે ભાઇઓ સાચુ કહો કે કયાંથી આવ્યા છો? આથી એ છે
૪૩
