________________
હતા. પૂ.શ્રીએ એમને બોલાવ્યા અને મસલત કરી ભેદનીતિ અપનાવવા જણાવ્યું.
અને એ ગોકળદાસે લીધો અઘોરી બાવાનો વેશ અને ગારીઆધારના માર્ગ ઉપર એક ઝાડની નીચે બે ચાર લાકડા–છાણા સળગાવી બરાબર ધૂણી ધખાવી બેઠા. શરીર ઉપર બરાબર રાખ પણ લગાવી દીધી અને ખોટેખોટી એક ચલમ પણ રાખી લીધી. જમીન ઉપર લાંબો ચીપીઓ પણ ખોસી દીધો, કયાંકથી કમંડળ પણ મેળવી લીધું અને બેઠા ઝાડની નીચે ધૂણી ધખાવી. - બપોરના રોંઢાનો ટાઈમ પત્યો અને દૂરથી ખેપીઓ આવતો દેખાયો. ધારણા સાચી પડી. બાવાજીની નજીક આવતાં ખેપીઆએ જોરથી બાપુ રામરામ બાવાજી રામરામ અને બાવાજી ભાંગી તુટી હિન્દી ભાષામાં બોલ્યા કે કયો ઈસ કડી ધૂપ મેં કહા જા રહે હો? એપીઓ બાપુ કયા કરું ઈસ પાપી પેટકે લિયે સબ કુછ કરના પડતા હે, દરબારકી નૌકરી મેં ને? જબ કહે તબ કરના પડે. કહાવત હૈ ને નૌકર બિચારા કયા કરે અન્ન પરાયા ખાય. બાવાજી-અચ્છા અચ્છા લેકીન કહાં જા રહે હો કિસલિયે જા રહે હો? એપીઓ–બાપુ! દિવાન સાહબ કા યહ કાગજ લેકર ગારિયાધાર બાપુકો દેને જા રહા હૂં. બાવાજી-કયા બાપુ ગારીઆધારમેં હૈ? ખેપીઓ-હા મહારાજ. બાવાજીએ ખેપીઆને ઠંડુ પાણી પાયું. ધોમતાપમાં એ પણ અકળાઈ ગયો હતો તેથી થોડો પોરો ખાવા એ રોકાણો. બાવાજીએ વાતનો દોર જારી રાખ્યો, કયા કાગજ હૈ. ખેપી-ખબર નહીં મુજે, એમ કરી થેલામાંથી કાગળ કાઢી બતાવ્યો. બાવાજીએ ઝીણી નજરે જોઈ લીધું કવર સીધુ સાદું હતું. છે આના ઉપર કોઈ લાખના સીલ બીલ ન હતા. કામ સરળ લાગ્યું અને કે
