________________
પરિશિષ્ટ ત્રીજું
૩૦૯
આચરણ કરતું નથી, ભિક્ષા ન મળે તે ત્રસ્ત થતો નથી, મળે તો હરખાતો નથી, મત્ત થયા વિના, આસક્ત થયા વિના અન્નમાં દેષ છે એમ જાણી ફક્ત મુક્તિને માટે અન્નનું સેવન કરે છે; અને પોતાના આ સંતોષથી આત્મહુતિ અને પરનિદા કરતો નથી. હે ભિક્ષુઓ, જે ભિક્ષુ આવા સંતોષમાં દક્ષ, સાવધ, હોશિયાર અને
સ્મૃતિમાન થાય છે, તેને જ પ્રાચીન આર્યવંશને અનુસરીને વર્તનાર ભિક્ષ કહે છે.
વળી, હે ભિક્ષુઓ, ભિક્ષુ ગમે તે જાતના નિવાસસ્થાનથી સંતુષ્ટ થાય છે, તેવી જાતના સંતોષના વખાણ કરે છે, નિવાસસ્થાન માટે અયોગ્ય આચરણ કરતો નથી, નિવાસસ્થાન ન મળે તો ત્રસ્ત થતો નથી, મળે તો પણ હરખાતો નથી, મત્ત થયા વિના નિવાસસ્થાનમાં દોષ છે એમ જાણીને ફક્ત પોતાની મુક્તિ માટે તે વાપરે છે અને પિતાના આવા સંતેષથી આમસ્તુતિ અને પરનિદા કરતો નથી, જે ભિક્ષુ આવા સંતેષમાં દક્ષ, સાવધ, હોશિયાર અને
સ્મૃતિમાન થાય છે, તેને જ પ્રાચીન અગ્ર આર્યવંશને અનુસરીને વર્તનાર ભિક્ષુ કહે છે.
વળી, હે ભિક્ષુઓ, ભિક્ષુ સમાધિભાવનામાં આનંદ માને છે, ભાવનારત થાય છે, કલેશ નષ્ટ કરવામાં આનંદ માને છે, કલેશ નષ્ટ કરવામાં રત થાય છે અને તેવી ભાવનામયતાથી આમતુતિ અને પરનિદા કરતો નથી. જે ભિક્ષુ તે આનંદમાં દક્ષ, સાવધ, હોશિયાર અને સ્મૃતિમાન થાય છે, તેને જ પ્રાચીન અગ્ર આયવંશ મુજબ વર્તનાર ભિક્ષુ કહે છે.
હે ભિક્ષુઓ, આ તે ચાર આયવશ છે. આને કાઈ પણ શ્રમણએ કે બ્રાહ્મણોએ દોષ આપ્યો નથી.+
+ બાહ્મણે પ્રાચીન વંશપરંપરાને ખૂબ મહત્ત્વ આપતા. પણ તે પરંપરા મહત્ત્વની નથી, પણ આ સુત્તમાં વર્ણવેલી આર્યવંશપરંપરા જ મહત્વની છે, તેને શ્રમણબ્રાહ્મણે દોષ આપી શકતા નથી, એને અર્થ અહીં વનિત થાય છે.
