________________
૩૦૮
ભગવાન બુદ્ધ
ઉપદેશમાં જૂઠું બોલવા બાબત ભગવાન બુદ્ધે કરેલું ભાષણ. આ સૂત્રોની બાબતમાં, ભદન્ત, મારી એવી ઈચ્છા છે કે, પુષ્કળ ભિક્ષુઓએ અને ભિક્ષુણીઓએ તે વારંવાર સાંભળવાં અને યાદ કરવાં. તેવી જ રીતે ઉપાસકોએ અને ઉપાસિકાઓએ. ભદન્ત, આ લેખ મેં કોતરાવ્યો છે; કારણ કે મારું અભિહિત ( સંદેશ) બધાં સાંભળે.'
આ સાત સુમાંનું પહેલું વિનયસમુક કિવા ધર્મચક્રપ્રવર્તન સુત્ત છે. તેનું રૂપાંતર પાંચમા પ્રકરણમાં આવ્યું જ છે. (પૃ. ૧૨૩) બાકીનાં સુત્તોનાં રૂપાંતરે ક્રમશઃ આપું છું.
અલિયવસાનિ અથવા અરિયર્વસસુત્ત આ સુત્ત અંગુત્તરનિકાયના ચતુઝનિપાતમાં છે. તેનું રૂપાંતર નીચે મુજબ –
હે ભિક્ષુઓ, આ ચાર આર્યવંશ અગ્ર અને ઘણા જૂના વંશ છે. તેઓ પ્રાચીન અને અસંકીર્ણ છે અને ક્યારેય સંકીર્ણ થયા નથી, સંકીર્ણ થતા નથી અને સંકીર્ણ થવાના નથી. તેમને કોઈ પણ શ્રમણએ કે બ્રાહ્મણોને દોષ આપ્યો નથી. તે ચાર કયા?
અહીં ભિક્ષુ જે ચીવર મળે તેથી સંતુષ્ટ થાય છે, એવા સં તેના વખાણ કરે છે, ચીવરને માટે અયોગ્ય આચરણ કરતે નથી, ચીવર ન મળે તે ત્રસ્ત થતો નથી, મળે તે પણ હરખાતો નથી, મત્ત થયા વિના, આસક્ત થયા વિના, ચીવરમાં દેષ છે એમ જાણીને તેને ઉપયોગ ફક્ત મુક્તિને માટે કરે છે. અને પિતાના આ પ્રકારના આત્મસંતોષથી આત્મહુતિ અને પરનિદા કરતો નથી. “હે ભિક્ષુઓ, જે આવા સંતોષમાં દક્ષ, સાવધ, નિાર અને
સ્મૃતિમાન થાય છે, તેને જ પ્રાચીન અગ્ર આર્યવંશને અનુસરીને વતનાર ભિક્ષુ કહે છે.
વળી, હે ભિક્ષુઓ, ભિક્ષુ જે ભિક્ષા મળે તેનાથી સંતુષ્ટ થાય છે, એવી જાતના સંતોષના વખાણ કરે છે, ભિક્ષા માટે અાગ્ય
