________________
માંસાહાર
૫૧
अप्पे सिआ भोअणज्जाए, बहुउज्झिय धम्मियं । दितिअं पडिआइक्खे न मे कप्पई तारिसं ॥
"
ઘણાં હાડકાંવાળું માંસ, ઘણા કાંટાવાળી માછલી, અસ્થિવૃક્ષનું ફળ, ખીલ, શેરડી, સમડી ( શામલી) ઇત્યાદિ જાતના પદાથૅ —જેમાં ખાવાનેા ભાગ છે, અને ફેકી દેવાના ભાગ વધારે —વાળું ભાજન આપનાર સ્ત્રીને, તે મારે માટે યેાગ્ય નથી એમ કહીને, પ્રતિબંધ કરવા.’
માંસાહારની બાબતમાં પ્રસિદ્ધ જૈન સાધુઓના મત
ગુજરાત વિદ્યાપીઠની પુરાતત્ત્વ મંદિર નામની શાખા હતી. તેનું ‘ પુરાતત્ત્વ ' નામનું ત્રૈમાસિક નીકળતું હતું. આ ત્રૈમાસિકના ૧૯૨૫ની સાલના એક અંકમાં મેં આ પ્રકરણના જેવા જ એક લેખ લખ્યા, અને તેમાં આ મે ઉતારા આપવામાં આવ્યા. આ ઉતારાઓ મે. શેાધી કાઢવાં હતા એમ નથી. માંસાહાર વિષે ચર્ચા ચાલી ત્યારે પ્રસિદ્ધ જૈન પંડિતાએ જ તે મને બતાવ્યા. અને તેને મેં મારા લેખમાં ઉપયાગ કર્યાં.
આ લેખ પ્રસિદ્ધ થયા પછી અમદાવાદનાં જૈન લેાકેામાં ઘણા ખળભળાટ થયેા. તેમના ધર્માંતા હું ઉચ્છેદ કરવા માગું છેં, એવી ફરિયાદા પુરાતત્ત્વમદિરના સંચાલકા પાસે આવી. સંચાલક્રાએ સીધે જ એ ફરિયાદાને પરિહાર કર્યો. મને તેની કશી તકલીફ પડી નહિ.
તે વખતે વયા સ્થાનકવાસી સાધુ ગુલાબચંદ અને તેમના પ્રસિદ્ધ શતાવધાની શિષ્ય રતનચંદ અમદાવાદમાં રહેતા હતા. એક જૈન પંડિતની સાથે હું તેમના દર્શને ગયા. સાંજને સમય હતા, અને જૈન સાધુએ પેાતાની પાસે દીવા રાખતા નહિ હાવાથી એ એ સાધુઓના ચહેરાઓ મને સ્પષ્ટ દેખાતા ન હતા. મારી સાથેના જૈન પંડિતે રતનચંદ સ્વામી સાથે મારી ઓળખાણ કરાવી ત્યારે તેમણે કહ્યું “ તમારી કીર્તિ મે સાંભળી છે, પણ તમે અમારા
