________________
दान ऊपर-रत्नचूडकुमारनी कथा जाणी एवी इच्छाने छोडी दे." पुत्र फरीवार बोल्यो, "हे पूज्य, मारुं वचन सांभळो, हुं विदेशमां जई नवो वैभव मेळवीने आवीश, त्यारे ज हुं दान भोग करीश. ते सिवाय करीश नहीं." पिता बोल्या, "हे वत्स, जो तारे विदेशमा जर्बु होय, तो हं तने जे शिक्षा आपुं, ते एकांत चित्तथी सांभळ-।।६५३।।
प्रथम चालवानो क्रम आ प्रमाणे छे :
. छते उद्यमे कोई ठेकाणे काम वगर जवू नहीं. चालतां चालतां एक तांबुल सिवाय बीजुं कांई खावू नहीं. सारी बुद्धिवाळा मुसाफरे पोताना देहनी अने जंतुओनी रक्षा करवा माटे युगमात्र दृष्टि राखी पगले पगले जोतां चालवू, कार्यने अर्थे चालनारा माणसे पोताना स्थानथी चालतां जे नाडी चालती होय, ते नाडी तरफनो पग प्रथम उपाडवो के जेथी करीने इच्छित कार्यनी सिद्धि थाय छे. डाह्या माणसे रोगी, वृद्ध, अंध, पूज्य, बाळक, गाय, राजा, बोजावाळो माणस अने गर्भिणी स्त्री जो सामे मळे, तो तेमने रस्तो आपीने चालवू. त्याग करेल निर्माल्य, थुक, न्हावा, पाणी, रुधिर, विष्टा, बळतो अग्नि, मडनूं, बळखो, मूत्र, हथीयार, सर्प; व्यंतर वगैरेनी शेषा, धान्य, पुष्प अने फळ वगेरे जो चोक वगेरेमा पड्या होय तो श्रीमान् पुरुषे तेने ओळंगीने चालवू नहीं. कुशळनी इच्छावाळाए रात्रे वृक्षना मूळमां आश्रय करवो नहीं. घरमां उत्सव चालतो होय ते पूर्ण थया पहेलां अने सूतकमां दूर देशांतर जवाने नीकळवू नहीं. दूध पीने, रतिक्रीडा करीने, घरनी स्त्रीने मारीने, स्नान करीने, वमन करीने, थुकीने, उग्र एवा नठारा शब्दने सांभळीने, अश्रुपात करीने, मुंडन करावीने अने सारा शुकनने अभावे कदिपण ग्रामांतर जवू नहीं. नदीने सामेतीरथी, दूधवाळा वृक्षथी अने जळाशयथी पाछळ वळाववा आवता स्वजनोने पाछा वाळीने पछी चालवू. रस्तामां आवता अजाण्या घरमां वास करवो नहि अने गाढ निद्रा लेवी नहीं. हितनी इच्छा राखनार मुसाफरे कोईनो पण विश्वास करवो नहीं, सद्बुद्धिवाळा मुसाफरे भाता वगर, कोईनी सहाय वगर, वगर ओळखीतानी साथे मध्याह्ने अने रात्रे मार्गे चालवू नहि. लक्ष्मीने इच्छनारो श्रीमान् पुरुष शुभने प्राप्त थयो होय तो पण पाडा, गधेडा, ऊंट अने बेल (बळद) उपर सवारी करवी नहीं. हस्तीथी एक हजार हाथ, गाडाथी पांच हाथ अने घोडाथी तथा शींगडावाळा प्राणीओथी दश हाथ दूर चालवू. जीर्ण थई गयेला वाहन उपर चडवू नहीं, नदीमां एकला पेस नहीं अने सहोदर बंधुनी साथे कदिपण रस्ते चालवू नहीं. सारा हृदयवाळा मुसाफरे रस्तामां श्रमित थया छतां पोतानु कर्तव्य कर्म चूकवू नहीं; तेमज पोताने
श्री विमलनाथ चरित्र - प्रथम सर्ग