________________
मंत्री सुबुद्धिनी अवांतर कथा क्षणदायक थइ पडी. तेमां एकने (मंत्रीने) ते रात्रि 'त्रियामा थइ अने बीजाने (सागरदत्तने) सुखे शयन मळवाथी ते यामिनी थइ, ते मंत्रीए समुद्रमां पडती वखते श्री जिन भगवान, अने श्रीजिनभगवाने कहेला धर्मनुं शरण लीधुं. तेथी तत्काल ते मंत्रीने समुद्रमां एक वहाण पाटीयुं हाथ आव्यु. रत्नाकर-समुद्रना पारने आपनारा ते पाटीयाने गुरुना वचननी जेम ग्रहण करी बाहुश्रुतिना बळथी तेणे पोताना दयाळु हृदय उपर धारण कयु, ते पाटीयाना बळथी एक पहोरमां ज समुद्रने तरी जइ विविध प्रकारना वनथी सुशोभित एवा कोइ पृथ्वीना भाग उपर उतरी पड्यो. ।।३३८।। त्यां तम ने नाश करनारा अने तेजने फोरवता एवा हंसने जोई, जडतानु दुःख छोडी अने सुदृष्टि प्राप्त करी मार्गे लागी गयो. एक समये आगळ जतां पोताना पटुनेत्रथी पृथ्वीपर रहेला स्थावर-जंगम पदार्थोने जोतो जोतो ते मंत्री कोइ एक उज्जड नगरमां आवी पहोंच्यो. त्यां ते मंत्री पोते अशून्य पुरवाळो छतां ते शून्य नगरमां रही मानव छतां पण अमानव एवी वस्तुओना समूहने जोवा लाग्यो. बधा नगरनुं अवलोकन कर्या पछी ते राजभवनमां आव्यो. त्यां राज महेलना सातमा माळ उपर तेणे एक सांढडीने दीठी. ते जोतां ज तेणे मनमां विचार्यु के, "आ सांढडी महेलने सातमे माळे शी रीते चडी हशे!" आईं विचारी तेणे ते सांढडीना सर्व अंगो जोवा मांड्यां. अंगो जोतां ते सांढडीना नेत्रोनी अंदर मेघना जेवू काळु घाटु काजळ आंजेलुं देखी तेणे चिंतव्यु के, "आ . काजळ आंजवान शं कारण हशे?" पछी तेणे विस्मय पामी बधुं स्थान तपास्यु, तेवामां श्वेत अने कृष्ण रंगना काजळथी भरेली बे कुंपिका तेना जोवामां आवी. तेमांथी श्वेत अंजन लइ तेणे ते सांढडीना बे नेत्रोमां आदरथी आंज्यु. तेवामां ते अंजनना प्रभावथी ते सांढडी मानुषी स्त्री बनी गइ. ते स्त्रीए प्रशंसनीय पुरुषोना 1. मंत्री रात्रिने एक पहोरे समुद्रमां पडेलो तेथी तेने रात्रि त्रियामा त्रण पहोरवाळी थइ अने
सागरदत्त तेने पाडी सुखे सुई रह्यो, तेथी रात्रि यामिनी बधा पहोरवाळी थई. 2. अहिं वहाणना पाटीआने गुरुना वचननी साथे सरखाव्युं छे. गुरुर्नु वचन रत्नाकर-संसार समुद्रना पारने आपनारुं छे. ते बाहुश्रुत-बहुश्रुत-आगमना बळथी हृदय उपर धारण कर्यु होय, तो तत्काल ते नाना-अवन विराजित एटले विविध प्रकारनी जीवरक्षानो उपदेश करनारा विपुलादेश-विस्तारवाला आदेश प्रत्ये लइ जाय छे, पाटीया पक्षे-बाहुश्रुति-हाथ तथा श्रवणना बळथी विपला-पृथ्वीना देश- भागतरफ आवी पहोंचे छे. 3. तम-अंधकारनो नाश करनारा हंस-सूर्यने जोइ ते जडता (शरदी)मांथी मुक्त थइ मार्गे लाग्यो. पक्षे तमअज्ञाननो नाश करनारा तेजस्वी हंस-आत्मानुं ज्ञान प्राप्त करी जडता (अज्ञान) छोडी सन्मार्गे लागी गयो. 5. मंत्री अशून्य पुरवाळो छे छतां आ शून्य-उज्जड नगरमां मानवलक्ष्मीथी नवीन अने अमानव-मनुष्य वगरनी वस्तुओ जोवा लाग्यो. श्री विमलनाथ चरित्र - प्रथम सर्ग
27