________________
वासुदेव चरित्र-लोभाकर अने लोभानंदीनी कथा मलिनना संसर्गथी उज्ज्वळ गुणवाळाने मलिनता थई आवे छे. चंडाळना संसर्गथी ब्राह्मण अपवित्र थई जाय छे. जळ पवित्रताने करनारुं छे, छतां पण जो ते चंडाळना घरमा रह्यं होय, तो ते लोकमां अपवित्र अने निंदनीय गणाय छे. जेम श्वेत वस्त्र मषी वगेरे वस्तुनी साथे मळवाथी तत्काळ काळु थई जाय छे, पण मषी ते श्वेत वस्त्रनी साथे मळवाथी धोळी थती नथी. गळो वगेरे कडवा पदार्थोना योगे साकर कडवी थई जाय छे, पण साकरना योगथी ते पदार्थो मीठा थता नथी, तेथी दुर्जनना संसर्गथी सज्जनोमां दूषण थवानो संभव छे. आ लोकमां घणी रीते उत्तमना संगथी अवश्य गुण ज थाय छे माटे "हे पुत्र, तुं आ दुर्जनोनो संग दूर छोडी दे, नहीं तो तने दूषणनी प्राप्ति थया वगर रहेशे नहिं." वरुण शेठनां आ वचनो जाणी लई मोहराजाना द्वेषकुंजर नामना पुत्रे नंदने गाढ रीते प्रेर्यो, एटले नंद बदलाई गयो अने तेनामां पिता तरफ द्वेषबुद्धि उत्पन्न थई आवी. तेणे पिताने आ प्रमाणे कडं , "अरे दुष्ट पिता, तें मारा निरपराधी बांधवो पासेथी सार वस्तु लई घरनी बाहर शुं जोईने काढी मुक्या छे? मने पण आवा खोटा दोषनां भाषणो करी घरनी बाहर काढवा ईच्छे छे, पण नक्की समजजे के जेवं पारके घेर चितवीए तेवू पोताने घेर आवी पडे छे. हवे तुं चूप रहेजे. हमणां तारुं बळ छे
अने तेथी तुं आवो प्रलाप करे छे, पण हुं तो आ तारुं बधुं भक्षण करी जईश. नंदने आवां अनिष्ट वचनो कहेतो. जोईने केटलाएक सज्जनोए तेने सारा संमत वचनोथी वारीने आ प्रमाणे का, "अरे भाई, बीजाओने पण कदि कठोर वाक्य कहेवू न जोईए, तो जेओ उत्तम हितवचन कहेनारा पूज्य होय तेमने तो विशेषपणे एवं कठोर वचन न कहेवू जाईए." आ सांभळी कोपना आटोपने वश थयेलो नंद बोली उठ्यो के, "आ पिता पूज्य नथी, पण मारा पूर्व जन्मनो वैरी छे." आq वचन सांभळी लाभालाभनो विचार करनारा ते लोकोए वरुण शेठने कह्यु के, "हितशिक्षापि नो देया, यस्य तस्य त्वया नयात्" ।।८२९।। "तमारे न्यायथी जेवा तेवाने हितशिक्षा पण आपवी नहीं." तेने माटे कयुं छे के, "जेवा तेवा माणसने उपदेश आपवो नहीं, केमके वगर विचार्या उपदेशथी एक मूर्ख वानरे सुगृही (सुगरी) नामना पक्षीने घर वगरनुं को हतुं." आ प्रमाणे सज्जनोए वारेल वरुण शेठ मौन धारण करी पोताना घरमां ज बेसी रह्यो अने हृदयमां दुःख सहन करवा लाग्यो. ज्यारे पिताए ते नंद पुत्रनी उपेक्षा करी एटले दुष्ट हृदयवाळो, पापथी पुष्ट थयेलो अने निर्दय एवो ते नंद लोकोनी साथे हमेशां कलह करवा लाग्यो.
श्री विमलनाथ चरित्र - चतुर्थ सर्ग
270