________________
वासुदेव चरित्र - लक्ष्मीधरादिनी कथा
जो पोतानो हाथ सडी गयो होय, तो शुं ते छेदातो नथी? जो तेनुं छेदून करवामां न आवे, तो तेथी आखा शरीरना अंग तथा उपांगनो क्षय थई जाय छे. नागक (तंबोळी) सडी गयेला पत्रने बीजा पत्रोमांथी बहार काढी नाखे छे, जो ते सडेलुं पत्र वचमां रहे तो तेथी बीजा सारां पत्रोनो विनाश थई जाय छे. कयो सद्बुद्धिमान पुरुष बळती गाडरने पोताना घरमां पेशाडे? तेथी आ कुदृष्टि अने क्रोधी पुत्रने हुं मारा घरमा राखीश नहीं आ प्रमाणे चिंतवी वरुणे ते लक्ष्मीधर पुत्रने घरमांथी बहार काढ्यो पछी ते लक्ष्मीधर पोतानी स्त्री साथे जुदा घरमा रहेवा लाग्यो, त्यां ते छूटी रीते रात्रि भोजन करवा लाग्यो, अभक्ष्य अनंतकाय वगेरेने खावा लाग्यो अने सज्जनोने निंदवा लाग्यो. एवी रीते कुदृष्टिना रागथी मोह पामेलो ते थोडा वखतमां तो हितवर्जित थई सर्व क्रियाथी भ्रष्ट बनी गयो.
हवे वरुण शेठने बीजो जे सुंदर नामे पुत्र हतो, ते अज्ञान दृष्टिवाळो हतो. तेने करोडो मानता करवाथी एक पुत्र थयो हतो. ते मोंघा पुत्र उपर सुंदरनो स्नेहानुराग विशेष प्रगट थई आव्यो प्रतिदिन धाव्यमाताओना जेवां काम करी तेनुं ते सारी रीते पालन करतो. रात्रि के दिवस ते कदिपण तेनी पासेथी खसतो नहिं. सदाकाळ ते छोकराने उत्संगमां राखतो अने मस्तक उपर चुंबन कर्या करतो हतो. असंबंध वचन उल्लापनवडे ते तेने हुलावतो अने श्रेष्ठ माणसने पसंद न पडे तेवी हास्य करवा योग्य चेष्टाओ करतो हतो. छोकराना ध्यानथी अने स्नेहरागथी अंध थयेला ते सुंदरे वृद्धजनोनी शरम छोडी दीधी अने बीजी बधी वस्तुओनी चिंता पण छोडी दीधी. पोते जाते शुग लाव्या सिवाय ते छोकराने साफ करतो, जाते खवडावतो अने तेनी मूत्र विष्टा पण जाते ज साफ करतो हतो. ते छोकरानी थोडी पण फीकर तेनी माता न राखती छतां पण ते सुंदर जरापण कचवातो नहिं. ते भोजनना समयमां भोजन नहोतो करतो, भोजन ठंडु के गरम पण जोतो नहोतो. धंधामां ध्यान नहीं, धर्म करवो तो एकतरफ रह्यो, पण ते धर्मनी वार्ता पण करतो नहिं. श्रावकने करवा योग्य आवश्यक कार्य पण नहोतो करतो. देवगृहमां पण जतो नहिं. मंत्रोमा मोटा एवा नवकारमंत्रनुं ध्यान पण होतो करतो. कोई खास मोटा कामने माटे तेने मोकलवामां आवतो त्यारे पण ते छोकरा विना एकलो जतो नहिं. ज्यारे पुत्र मांदो पडतो, त्यारे ते भोजन करतो नहि अने तेनी उपर पडी आंसु पाडतो शोक करतो हतो.
ते सुंदरने आवो जोई तेना पिता वरुणे तेने आ प्रमाणे कह्युं - "वत्स, पुत्र उपर तारो घणो स्नेह केम देखाय छे? कह्युं छे के, "लोभनुं मूळ पाप छे, श्री विमलनाथ चरित्र - चतुर्थ सर्ग
258