Vimalnath Prabhunu Charitra

SR No.: 005931
Original Sutra Author: N/A
Author: Jayanandvijay
Publisher: Guru Ramchandra Prakashan Samiti
Total Pages: 378
Language: Gujarati
Classification: Book_Gujarati
File Size: 7 MB

Page 289

वासुदेव चरित्र - लोभाकर अने लोभानंदीनी कथा
रोगनुं मूळ रस छे अने स्नेहनुं मूळ दुःख छे, माटे ते त्रणेने छोडी सुखीथा.''1 अरे पुत्र, सांभळ, पुत्रना अत्यंत मोहथी राजा दशरथने प्राणनो अंत करनारुं अति दुःख थयुं हतुं. पुत्र जन्मतां ज स्त्रीने हरे छे, मोटो थाय, त्यारे ते भोजन हरे छे
अने समर्थ थाय, त्यारे द्रव्य हरे छे, तेथी पुत्रना जेवो कोई शत्रु नथी. 2 आ संसाररूपी अरण्यमां भमता एवा प्राणीओए पूर्वे अनंतवार घणी स्त्रीओ मेळवी छे अने अनंतवार घणा निर्भय पुत्रो मेळव्या छे; परंतु पुत्रो नरकना खाडामां पडता एवा पिताओने बचाव्या नथी. आ संसारमां पडता एवा प्राणीने फक्त एक धर्म ज बचावी शके छे. तेथी हे पुत्र, जिनेंद्र भगवान् अने ब्रह्मचारी एवा गुरुओनी अंदर तारे अंतर्वृत्तिथी राग करवो अने पुत्रादिकनी अंदर बहिर्वृत्तिथी राग करवो. तुं पुत्र उपर आवो अतिराग करे छे, ते तने कोईपण रीते योग्य नथी. श्री अरिहंत भगवान्मां पण अतिमोह करवाथी मनुष्योने केवळज्ञान थतुं नथी. अतिशय सेवन करवाथी सारुं कार्य पण व्यसनरूप बने छे, तेथी विद्वानो कहे छे के "अति सर्वत्र वर्जयेत्" अतिशय मीठा पदार्थों खावाथी पण लोकोने रोग थाय छे, तेथी घणा रसवाळा देशमां बहुरोग जोवामां आवे छे. हे वत्स, घणा लोको आ लोक तथा परलोकनुं कार्य अवसरे करे छे, तो ते शोभे छे, अवसर गया पछी ते शोभतुं नथी. वळी नीतिशास्त्रमां "लालनाद्बहवो दोषा" "छोकराने लाड कराववाथी घणा दोषो थाय छे, एम कहेलुं छे, तेथी हे पुत्र, तुं आ व्यसन छोडीने धर्मकार्य करवामां तत्पर था. "
पिता वरुणना आवा वचन सांभळी सुंदर बोल्यो "हे पिता, नाथी रागी पुरुषने सुख मळे छे, तेवा पुत्रनुं दर्शन देवताओने पण दुर्लभ छे. जे घरमां पुत्रो होय, ते धर्मनुं फळ छे, तेथी फळनी अवज्ञा करवाथी धर्मनी अवज्ञा करेली गणाय छे. कांईपण स्वार्थना काम विना पशुओ अने पक्षीओने पण तेमना बच्चा व्हालां होय छे, तो पछी मनुष्योने व्हालां होय तेमां शुं कहेवुं ? लोभाकर अने लोभानंदीनी अद्भुत कथा तमे शुं नथी सांभळी ? के जेथी तमे मारी आगळ आ विषे अत्यंत कह्या करो छो.
लोभाकर अने लोभानंदीनी कथा
शुभकर्मथी पवित्र एवा आ भरतक्षेत्रमां चंद्रावती नामे निर्दोष अने
1. लोभ मूलानि पापानि, रसमूलाश्च व्याधयः ।
स्नेहमूलानि दुःखानि त्रीणि त्यक्त्वा सुखी भवं ॥ ६३१||
2. जातो हरति कलत्रं, वर्द्धितो भोजनं हरेत् । अर्थं समर्थो गृह्णाति, नास्ति पुत्रसमो रिपुः || ६३३ || श्री विमलनाथ चरित्र - चतुर्थ सर्ग
259
"