________________
वासुदेव चरित्र उत्पन्न थई, पछी जेमने शत्रु अने मित्र सरखा छे एवा सद्बुद्धि जिन भगवाने त्यांथी अन्य स्थळे विहार कर्यो. सर्वज्ञ भगवंतो चंद्र सूर्यनी जेम एक स्थळे रहेता नथी. "आ प्रभुना पारणानी भूमिने कोईपण चरणनो स्पर्श न करो." एq धारी जयराजाए ते ठेकाणे एक पीठ कराव्यु. ।।४४७।।
वासुदेव चरित्र ए अरसामां आ जंबूद्वीपनी अंदर सतत दयाधर्मी लोकोथी युक्त एवा उत्तम अपरविदेह क्षेत्रने विषे सद्गुणोवडे सर्वने गावा योग्य अने अपरिमित सुखना विस्तारवाळी आनंदकारी नामे यथार्थ नामवाळी एक नगरी छे. ते नगरीमां
मित्रनी जेम जनप्रिय, बहु तेजस्वी अने कमळामोद करनार नंदिसुमित्र नामे एक • राजा हतो. एक वखते देवताओए जेमनुं प्रातिहार्य (सेवन-सान्निध्य) करेलुं छे
अने परवादीओथी जेओ अजेय छे एवा सुव्रत नामे कोईएक गुणोथी मानवा लायक आचार्य त्यां आवी चड्या. उद्यानपाळ पासेथी तेमना खबर जाणीने राजा नंदिसुमित्र तेमने वंदना करवा गयो. कल्पवृक्ष प्राप्त थतां तेनुं फळ कोण ग्रहण न करें? राजाए पांच अभिगम साचवी ज्ञानीओने सुगम एवा ते आचार्यने विधिपूर्वक उत्कृष्ट वंदन वडे वंदना करी. पछी उपयोगवाळो अने बुद्धिना गुणोथी युक्त एवो ते राजा यथायोग्य बीजा साधुओने वंदना करी पोताने उचित एवा आसन उपर बेठो. त्यारबाद अवसर प्राप्त थतां गुरुए आदरथी देशनानो आरंभ कर्यो. श्रावकनो योग थतां देशना आपवी-एज गुरुओर्नु अतुल्य फळ छे..
"हे राजा, आ मनुष्यभवनी शोभा राज्यथी कांई मळती नथी. आगळ अने हमणां वानराओने पण राजापणुं प्राप्त थयेलुं सांभळवामां आवे छे. वर्णथी प्रधान एवो माणस पण जो सावधान न रहे, तो लक्ष्मी तेने शाकिनीनी जेम छळे छे, तेथी ते पछी घेलो बनी जाय छे. कडुं छे के, "लक्ष्मीवाळा पुरुषो देशकालने घटे तेवी क्रिया करवानुं जाणी शकता नथी. विष्णु लक्ष्मीवाळा छे, तेथी ग्रीष्मऋतुने छोडी वर्षाऋतुमां क्षीरसमुद्रनी अंदर सुई जाय छे. सर्व प्राणीने लक्ष्मी-शोभा आपनारी थती ज नथी, कारण के ते लक्ष्मीथी वैर थाय छे अने पुण्यनो क्षय थाय छे. संग्रह करेली लक्ष्मीथी मनुष्यपणुं कदिपण सफळ थतुं ज नथी. ते विषे करोळीओ अने सुगृही पक्षी- दृष्टांत अनुपम जोवामां आवे छे. पाडा वगेरे जीवो 1. मित्र एटले सूर्य पक्षे-कमलामोद-कमळपुष्पोने हर्ष करनार अने राजा पक्षे-कमळा
लक्ष्मीथी-आमोद-हर्ष करनार. 2. वर्णथी प्रधान एटले उच्च वर्णनो. 3. लक्ष्मीवन्तो न जानंति. देशकालोचितां क्रियां । ग्रीष्मं त्यक्त्वा हरिः शेते, वर्षासु क्षीरनीरधौ ।।४५८।।
श्री विमलनाथ चरित्र - चतुर्थ सर्ग
248