________________
जिनदासनी कथा मुनि आकुल-व्याकुल बनी गया. तथापि ते भवभीरु मुनि शरीर चिंता करता नथी. अहो! मेरु पर्वत कल्पांतकाले पण पोतानी मर्यादा छोडतो नथी. विशेषमां ते मुनिए उलटो पोताना आत्माने उपदेश आपवा मांड्यो. विचारवान् मनुष्य शिष्टलोकने उचित ज कार्य करे. "अरे जीव, तुं आ संसारमा प्रमादने लईने नवानवा भवमां भम्यो छे, छतां तुं तेथी थाकी गयो नथी के हमणां पण तेवू ज करे छे? ज्यारे तुं आ ठल्ला-मात्राना निरोधथी आकुल-व्याकुल बनी गयो, तो पछी जो तारी गति निगोदमां थशे, तो त्यां ते निगोदनुं दुःख शी रीते सहन करी शकीश?" आ प्रमाणे भावना करतां ते मुनिने जाणी कोई देवताए तेनी पीडा सत्वर नाश करवाने खुल्लुं प्रभात बनावी दीधुं. पछी ते मुनिए स्थंडिलनी प्रतिलेखना करी जेवामां मुत्रोत्सर्गनी क्रिया करी रह्या, तेवामां स्वाभाविक रीते पार्छ अंधकार थई गयु. तेथी तेमणे ते देवनी माया जाणी मिथ्या दुष्कृत आप्यु अने देवताए प्रत्यक्ष सानिध्य कयु, छतां पण तेणे गर्व कर्यो नहिं. हे मुनि, आ प्रमाणे तमारे पांचमी समिति धारण करवी के, जेथी उत्तम एवा मुनिने तत्काळ संसारनो क्षय थई जाय.
विकल्पनी कल्पनाथी मुक्त अने समतारूपी अमृतथी सिंचित थयेलुं जे मन होय, तेने कुशळ पुरुषोए मनोगुप्ति कहेली छे. कोपरहित पुरुषोनां मुगटरूप अने श्रद्धाने धारण करनारो कोई श्रावक जिनदासनी जेम बाधाओथी पराभव पाम्या छतां पण ए मनोगुप्तिने धारण करी राखे छे.
जिनदासनी कथा चंपा नगरीमां श्रावकनी प्रतिमाने धारण करनार, शुद्ध हृदयवाळो अने सदा दयाळु जिनदास नामे एक श्रावक हतो. ते आठम वगेरे शुभ पर्वना दिवसोमां एकांत गृहनी अंदर निर्विकार थई विशेषपणे प्रमाणवाळी प्रतिमा वहेतो हतो. एक वखते ते चौदशने दिवसे पौषध लई पोताना घरनी नजीकना कोई घरमां रात्रे प्रतिमा (काउसग्ग मुद्रा)ने प्राप्त थयो हतो. ते ज रात्रे तेनी स्त्री पोतानो पलंग लई परपुरुषनी साथे दैवयोगे त्यां आवी. अंधकारवडे दृष्टि रुंधाई जवाथी तेणीए 'प्रकृतिवडे पार्श्वग एवा पोताना धणीने त्यां रहेलो जोयो नहीं. जेना चारे पायामां लोढाना खीला जडेला तेथी निश्चल एवो ते साथे आणेलो पलंग तेणीए वेगथी त्यां पछाडीने मुक्यो. त्यां कायोत्सर्ग रहेला जिनदासना चरणमां तेनो एक खीलो 1. प्रकृति-स्वभाववढे पार्श्वग-पडने ( स्थिर रहेला पक्षे स्वभावर्थी ज) पार्श्व-पार्श्वनाथ प्रभुने अनुसरनार.
श्री विमलनाथ चरित्र - तृतीय सर्ग
206