________________
ગુજરાતી ભાષાને ઈતિહાસ
૪૫ પગે સાહીનિ કરિ વિનાશ તેટલિ કન્યા ગઈ આકાશ
નવલગ્રન્થાવલી, ભા. ર, પૃ૦ ૪૩ ધ્યાનમાં રાખવા જેવાં શબ્દરૂપ
બે છિ બેઠો છે): કરસિ (કરશે); એનું ગર્ભ (એને ગર્ભ); પગિ (પગે); સાહીનિ (સાહીને); તેટલિ (તેટલામાં)
ઈ. સ.ના ૧૫મા સૈકામાં બીજા રચાયેલા ગ્રન્થના નમુના. શ્રીધરવ્યાસકૃત “રણમલછંદ :--
ઈડર ગઢિ અબહીં ચઢિ ચલઇ, જઈ રણમલ્લ પાસિ ઈમ બુલઉ તેરા સિરિ ફરમાણ ધરવિ સુરતાણીય, દઈ દય હાલ માલ દીવાણીયા અગર ગરાસ દાસ સવિ છોડિય, કિરિ ચાકરી ખાન કર જોડીય ૨૮
વિમલપ્રબન્ધ, પ્રસ્તા, ૫૦ ૧૬ કર્મણમંત્રિકૃત “સીતાહરણ'; ઈ. સ. ૧૪૬લ્મને નમુને-- કર જોડી નઈ કરું વિનતિ, સ્વામી કપ મ કરિશ્ય; તુહ્મ આગલિ વરવું નવિ બેલું, એ છઈ અનેરૂ પુરિસ છે ૧૩૧
ધૂ મેરૂ મહીધરૂ, જાં સાયર નઈ સૂર; તાં એ રામાયણ સુણુ, તે ઘરિ નવનિધિપૂર છે ૫૦૦ આમાં લક્ષમાં લેવા લાયક રૂપ:- -
જોડીનઈ (જોડીને); મ કરિશ્ય (મા કરશે); છઈ (છે); અનેરૂ પુરિસ (અને પુરૂષ); જતાં (જ્યાંસુધી-ત્યાંસુધી); ઘરિ (ધરમાં); નઈ (ને); સાયર (સાઅર, સાગર).
શાસ્ત્રી વ્રજલાલે આપેલા સંવત્ ૧૪૮૧, ઇ. સ. ૧૪૨૪માં લખેલા બ્રાહ્મણપુસ્તકમાંથી -
વિશાખશુદિ લુણદાન દીજઇ. માઘમાસિ અમાવાસ્યા હેમદાન દીજઈ.
