________________
ગુજરાતી ભાષાને ઈતિહાસ (૨) સત ધરણું (૩) ન–ની–––સોમનાથની વાહાર” (૪) તણુ-કાહતણઈ સંપત્તિ’ - (૫) ક–દેવકઈ પાટણિ” (૬) –ણું–શું-આસણી ઊડી રજ' (૭) ચે-તેહચા પ્રેમ અપાર” (૮) ર-કિમ ગેહર સાહિ દેવરાઈ (૯) લા–આવ્યાં દલ સુંદરલા તીર” (આ) ભવિષ્યનું રૂપ
માંડિસિ; લેસિ; પયસિલે (ઈ) હેત્વર્થ ને આજ્ઞાર્થ
કરવા; પાડેવા; કરેજા (ઈ) કર્મણિ રૂપ
સુણજિઈ; લીજિઈ; સૂણી છે; જાણી; કર્મણિ રચના
લેણુ જાઈ; સહિણુ જાઈ | (ઉ) જસિઉ-જસ્ય, તિસ્ય; અછઈ કિમ; ઈસિલું, માહારઈ;
પાણિ, કિ; પાખરિયા; ભડઈ (બંને નામધાતુ); વસિ કીધ
(‘વ’ને નામ તરીકે પ્રયોગ); તલહટીઈ ધરિ (વિશેપણને વિશેષ્ય સાથે વિભક્તિમાં અન્વય)
ભાલણની “કાદમ્બરીમાંના થોડાક ઉતારા -- જાણીઈ છિ અલૌકિક રૂપિ, રચતાં એ તવંગી બ્રહ્મા કામબાણથી બીહીના, તિણિ સરજી માતંગી. પૃ. ૭ સેવક કિહિતા મિ સાંભળ્યું માતંગક નામ. ચાલી વેગિ તે આવિઉ શીમલિ તરુ ઠામિ. મિ મનિ જાણ્ય, એ પાપિઉ. ધિક ધિક અવતાર ! જાણીઈ છિ વનિ આવિઉ કરવા નિ સંહાર. પૃ. ૨૦
