________________
ગુજરાતી ભાષાને ઈતિહાસ આત્મપદ-નઉં પહિલઉં એટૂજ વચન હુઇ. (આત્મપદનું - પહેલું–પહેલો પુરુષ એકજ વચન છે.)
ગુર્તણઉં વચન (ગુરુનું વચન)
લિંગ હિલા શબ્દ-તણુઉં હુઈ. ( [ન્દ્રમાં ] લિંગ છેલ્લા શબ્દનું થાય છે.)
એહ-તણ3; એહ-નઉ (એનો) અન્યાદિક-નઉ યોગુ (અન્યાદિકનો યોગ)
જે કર્તા–ની અથવા કર્મ–નઉ આધાર હુઈ તે અધિકરણ. (જે કર્તાને કે કર્મને આધાર છે તે અધિકરણ.)
તેહ-નઈ ગિ (તેહને યોગે-તેને ગે)
જેહ-નઈ કારણિ (જેને કારણે–જેને કારણે) - શબ્દ-નઈ છેહિ (શબ્દને છેડે)
કવા-નઈ કમિ દ્વિતીયા (કવાતને કર્મમાં દ્વિતીયા-કાન્ત શબ્દના કર્મમાં { સંબંધક ભૂત કૃદન્તના કર્મમાં દ્વિતીયા આવે છે.)
' ધર્મ સુખ-નઈ કારણિ હુઈ. (ધર્મ સુખને કારણે છે-સુખનો હેતું છે.)
વિકિઉ એક્ષ-નઈ કારણિ ખાઈ. વિવેકી મોક્ષને કારણે યત્ન કરે છે.)
કઉણ–તણુઉ (કાનું) શાસ્ત્ર પઠતઉ (શાસ્ત્ર પઠતિ) એ ગ્રન્થ સુખિઈ પઠાયઈ. એ ગ્રન્થ સુખે પઠાય-પી શકાય.)
માહરઉ; અહારઉ; તાહરલ; તહાર (મારે અમારે; તારે; તમારો)
જુ પૂછાઈ સુ કર્તા. (જે પૂછે તે કર્તા.) એહ પુ.; એ સ્ત્રી.; એહુ નપું
જીર્ણ કરી કરઈ લિઈ દિઈ ઈત્યાદિ યુતિઈ જિહાઈ અનઈ જીણું કરી કર્તા ક્રિયા સાધઈ તે કરણ. (જેણે કરીને કરે, લે, દે, ઈત્યાદિ યુક્તિએ જ્યાં અને જેણે કરીને કર્તા ક્રિયા સાથે તે કરણ)
