________________
ભવ સ્વરૂપ ચિન્તા
[८४] महाक्रोधो गृध्रोऽनुपरति शृगाली च चपला ।
स्मरोलूको यत्र प्रकटकटुशब्दः प्रचरति ॥ प्रदीप्तः शोकाग्निरततमपयशो भस्म परितः । श्मशानं संसारस्तदभिरमणीयत्वमिह किम् ॥९॥
અહીં તે કોલ–ગીધડા ઊડી રહ્યા ચંચળ અરતિશિયાલણી દેખા દે છે, કામ-ઘુવડના કર્ણકટુ શબ્દો સંભળાઈ રહ્યા છે, શેકાગ્નિ ભડકે જલી રહ્યો છે, અપયશ ભમના ઢગલા રોમેર પડેલા છે.
રે! આ સંસારને સ્વર્ગ કહેવું કે મશાન ! કેઈ તે કહે કે અહીં સુંદર શું છે! [८५] धनाशा यच्छायाप्यतिविषममूर्छाप्रणयिनी ।
विलासो नारीणां गुरुविकृतये यत्सुमरसः ।। फलास्वादो यस्य प्रसरनरकव्याधिनिवहस्तदास्था नो युक्ता भवविषतरावत्र सुधियाम् ॥१०॥
હે બુદ્ધિમાન પુરૂષ ! આ સંસાર વિષવૃક્ષમાં લગીરે વિશ્વાસ મુકીશ મા!
આ વૃક્ષની ધનાશારૂપી છાયાને સંગમાત્ર અત્યન્ત ભયંકર રીતે મૂર્શિત કરી દેવા સમર્થ છે,
નારી-વિલાસરૂપ પુષ્પ-રસ તે મેટા દેત જેવડા વિકાશેને ઉત્પન્ન કરે છે, અને ફળને આસ્વાદ!
એહ! એ તે રૌરવ નારકેની વ્યાધિઓને અખૂટ ખજાને જ જોઈ લ્યો!
