________________
આત્મનિશ્ચય
૪૫૩ ગુણોમાં શુભાશવત્વને આરેપ કરીને તેને સંસારહેતુ તરીકે કહે છે. આમ તે તે ચારિત્રના જુદા જુદા ફળ કહે છે. અર્થાત્ ચારિત્રમાત્રને સંવર ન કહેતાં સરા ચારિત્રને શુભાશ્રવ કહે છે–પુણ્યાનુબંધી પુણ્યકર્મનું બન્ધક કહે છે અને વીતરાગચારિત્રને સંવરરૂપ કહે છે. [૨૨] મનિળદેતુનાં વસ્તુતો ન વિષય: I
अज्ञानादेव तद्भानं ज्ञानी तत्र न मुह्यति ॥१४५॥
પણ વસ્તુતઃ તે જે ભવના હેતુ હોય તે ભવના જ હેતુ બને અને જે ચારિત્ર વિગેરે મોક્ષના હેતુ છે તે મોક્ષના જ હેતુ બને. એમાં આ રીતે સરાગતાને લીધે ચારિત્રાદિમાં શુભાશવત્વને આરોપ કરીને ભવહેતુ બનાવવાને વિપર્યય થઈ શકે જ નહિ. - સાચે જ, અજ્ઞાનને લીધે જ આવું વિપરીત ભાન
થાય છે. જ્ઞાની તે અહીં મુંઝાતા જ નથી. [८२३] तीर्थकुन्नामहेतुत्वं यत् सम्यक्त्वस्य वर्ण्यते ।
यच्चाहारकहेतुत्वं संयमस्यातिशायिनः ॥१४६॥ [૮ર૪] તાસંગમથો વહેવં ય જૂવો.
उपचारेण तद्युक्तं स्याघृतं दहतीतिवत् ॥१४७॥
પ્ર. શાસ્ત્રમાં જિનનામના આશ્રવ તરીકે સમ્યકત્વને, આહારકનામકર્મના આશ્રવ તરીકે અપ્રમત્તભાવના ચારિત્રને, તથા સ્વર્ગના આશ્રવ તરીકે સરાગ તપ સંયમને જે કહ્યા છે તેનું શું?
