________________
૩૨૮
શ્રી અધ્યાત્મસાર ગ્રન્થ સર્વજ્ઞને તે સ્વીકારે જ છે. એટલે સર્વજ્ઞની પ્રતિપત્તિ તે બધાયના આત્મામાં છે જ. આ સર્વજ્ઞ–પ્રતિપત્તિરૂપ અંશથી બધા ભેગીઓ તુલ્ય બની જાય છે, ભલે પછી નામથી મુખ્યસર્વગ્નને સૈકાલિક અનન્ત પર્યાના જ્ઞાતા તરીકે ઓળખતા ભગવાન મહાવીરના અનુયાયીઓ હોય અથવા તે મુખ્ય સર્વશન તેવા સ્વરૂપબેધથી ઘણું દૂર રહેલા મહાદેવ વિગેરે નામથી સંબેધતા બીજા ભાવુકે હેય. મુખ્યસર્વસથી દૂર હોવું કે નજીક હોવું તેની કઈ વિશેષતા નથી. દૂરના કે નજદીકના–બધા ય–તે મુખ્ય સર્વજ્ઞના સેવકે તો અવશ્ય કહેવાય.
રાજાની નજદીકમાં પ્રધાન વિગેરે છે અને રાજાથી દૂર દ્વારપાળ વિગેરે છે, પણ સેવકો તે બધા ય છે જ કેમકે તે બધા ય રાજાના આશ્રિત છે. પછી ત્યાં સમીપસ્થતા કે દૂરસ્થતાથી કઈ ભેદ પડી જતું નથી. પ્રધાન પણ રાજાને સેવક દ્વારપાળ પણ રાજાને સેવક. એ જ રીતે બધા ય દર્શનને ભગવદ્ભક્તો-દૂરસ્થ કે નિકટસ્થ–એક મુખ્ય સર્વજ્ઞના
જ સેવક છે. [५६१] माध्यस्थ्यमवम्ब्यव देवतातिशयस्य हि ।
सेवा सर्वैर्बुधैरिष्टा कालातीतोऽपि यज्जगौ ॥६७॥ [५६२] अन्येषामप्ययं मार्गो मुक्ताऽविद्यादिवादिनाम् ।
अभिधानादिभेदेन तत्त्वनीत्या व्यवस्थितः ॥६॥ (૧) ઈશ્વરના વિષયમાં અભિધાન ભેદ તથા સ્વરૂપ
ભેદની નિરર્થકતા –
