________________
શ્રી અધ્યાત્મસાર ગ્રન્થ
કરે? અને પછી જ્ઞાનેગની સિદ્ધિ પણ કેમ કરી ન આપે ?
ત્યાં તે તમારે પણ નિષેધ છે. | વેદાનુયાયી–ના. એ કર્મ તે વેદવિહિત નથી ને? જે કર્મ વેદવિહિત હોય પછી તે સ્વરૂપતઃ સાવદ્ય પણ ભલે હોય તે ય તેનાથી અવશ્ય ચિત્તશુદ્ધિ થાય.
ઉ–સારું, તે પછી નયાગ વેદવિહિત છે. “જેને શત્રુધ કરે હોય તેણે ચેનયાગ કરે તેવું વેદમાં કહ્યું છે. આ ચેનયાગ દુર્ગતિના અનુબંધની ભયંકરતાદિને લીધે અતિનિબ્ધ કર્મ હેવાથી તમારા જ શિષ્ટ પુરૂષોએ તેને હેય. કહ્યું છે. તે હવે શું કરશે? નયાગનું કર્મ વેદવિહિત હેવા છતાં ય ચિત્તશુદ્ધિ ન જ કરી શકે ને? આમ સ્વરૂપતઃ સાવધ કર્મ તેની ગહિંસા છે અને ધ્યેયાગ પણ છે માટે એ દષ્ટિએ બે ય સરખા છે. તે બે ય ચિત્ત શોધક બની જવાની આપત્તિ આવશે. જે તમને માન્ય નથી. એટલે જે અગ્નિહોત્રાદિ કર્મો સ્વરૂપતઃ સાવધ છતાં તેમનાથી ચિત્તના દોષને સંન્યાસ (ત્યાગ) સંભવતા હોય તે ગેહિંસા યેનયાગ વિગેરે કર્મોથી પણ ચિત્તદોષસંન્યાસ કેમ ન થાય? કેમકે યજ્ઞયાગાદિ અને ગેહિંસાદિ કર્મોમાં સાવધાની દષ્ટિએ કોઈ તફાવત નથી.
એટલે “સ્વરૂપતઃ સાવદ્ય કર્મથી ચિત્તશુદ્ધિ (દોષ -સંન્યાસ) ન જ થાય.” એમ માનવું જ પડશે અને તેથી અજ્ઞાની માણસના યજ્ઞયાગાદિ કર્મો પણ સ્વરૂપતઃ સાવદ્ય છે માટે તે ચિત્તશેધક બની શકે નહિ એમ સ્વીકારવું જ
