________________
૩૦૬
શ્રી અધ્યાત્મસાર ગ્રન્થ
=
(૨) પતિ બહારગામ ગયે. ઘણા મહિનાઓ પસાર થયા. નવોઢાને કામવાસના જાગી. સસરાને ખબર પડી. ઘરની તમામ દાસીઓને રજા આપીને બધું કામ વહુ ઉપર નાખ્યું. રાત પડે તે ય કામ પૂરું ન થાય. થાકીને લેશે થઈને સૂઈ જવા લાગી. વાસના ક્યાં ય નાસી ગઈ
મુનિ પણ આ રીતે જ આવશ્યકાદિ કિયા સ્વરૂપ સંયમ ગેમાં ઓતપ્રેત રહે. [५१३] या निश्चयैकलीनानां, क्रिया नाऽतिप्रयोजनाः। .
व्यवहारदशास्थानां, ता एवाऽतिगुणावहाः ॥१९॥
જેઓ નિશ્ચય ધર્મને જ આત્મામાં ભાવિત કરી ચૂક્યા છે તેમને જે આવશ્યકાદિ ક્રિયાઓનું ખાસ કોઈ પ્રોજન નથી તે જ આવશ્યકાદિ કિયાઓ વ્યવહારદશામાં રહેલા માટે તે અત્યન્ત લાભ કરનારી છે. [५१४] कर्मणोऽपि हि शुद्धस्य, श्रद्धामेधादियोगतः ।
अक्षतं मुक्तिहेतुत्वं, ज्ञानयोगानतिक्रमात् ॥२०॥
પ્ર-તે શું હવે એમ જ નક્કી થયું ને કે છેવટે તે જ્ઞાનગ જ મોક્ષને હેતુ છે? કિયા તે નહિ જ?
ઉ.–ના, એમ નહિ. શુદ્ધ એવી કોત્સર્ગોદિરૂપ ક્રિયા પણ શ્રદ્ધા, મેધા, વૃતિ, ધારણું અને અનુપ્રેક્ષાના વેગથી મેક્ષને હેતુ બરોબર બની શકે છે કેમકે તેવી શુદ્ધ ક્રિયામાં જ્ઞાનગનું ઉલ્લંઘન થતું જ નથી. જ્ઞાનગ તે ત્યાં એતપ્રિત થયેલે જ હોય છે.
