________________
મિથ્યાત્વ-ત્યાગ
૨૭૫
અનંતા કાળ પછી પણ એક એ કાળ આવશે જ્યારે આ સંસારમાં એક પણ ભવ્ય જીવ રહેશે નહિ. એકલા અભવ્ય
થી જ ભરેલે સંસાર હશે ને?
વળી જે તમે એવું સમાધાન કરે કે કેટલાક ભવ્ય મોક્ષે જશે જ નહિ તે તે પ્રશ્ન થાય કે તે પછી તેમનામાં રહેલા ભવ્યત્વનું ફળ શું તે ભવ્યત્વ નિષ્ફળ જવાની આપત્તિ આવશે.
ઉ.-જેમ આકાશ પ્રદેશ તથા ભાવીકાળના સમયે આઠમા અનંતે હોવાથી એમને કોઈ અંત જ નથી આવતે તેમ મેક્ષે જવાની યેચતાવાળા છે પણ આઠમા અને છે. એટલે કેઈ કાળે ભવ્યથી શૂન્ય સંસાર બની જવાની આપત્તિ આવી શકતી નથી. આગામી અનંતકાળમાં જ્યારે પણ કઈ ભવ્યાત્મા, કેવલી ભગવંતને પૂછશે કે અત્યાર સુધીમાં કેટલા ભવ્ય મેક્ષે ગયા? તેને એક જ ઉત્તર સદા આપશે કે જેટલા ભવ્ય છે તેમને અનંતમો ભાગ જ સિદ્ધિપદને પામે છે.
વળી કેટલાક તે એવા ભવ્ય જીવે છે જેમને જાતિભવ્ય (જાતિથી માત્ર ભવ્ય) કહેવાય છે. તેઓમાં ભવ્યત્વ હેવા છતાં તેઓ કદાપિ મેક્ષે જવાના નથી. એટલું જ નહિ પણ તે જ પ્રત્યેકપણું જ કદાપિ પામી શકતા નથી પછી મનુષ્ય બનીને સંયમ વ્રત આરાધીને મોક્ષે જવાની તે વાત જ કયાં રહી ?
પ્ર.–તે પછી તેમનું ભવ્યત્વ નિષ્ફળ જ જાય ને? મોક્ષે કદાપિ ન જાય તે તેમને અભવ્ય જ કેમ ન કહેવાય ?
