________________
મિથ્યાત્વ-ત્યાગ
૨૨૧.
પરાર્થ છે, અને એ જ રીતે વ્યવહારનયના જેટલા સ્વાર્થ છે એ બધા ય નિશ્ચયનના પરાર્થ છે. આમ પ્રત્યેકના સ્વાર્થ અને પરાર્થ તુલ્ય બની જાય છે. એટલે હવે તે જેમ નિશ્ચય નય તેના સ્થાનમાં પ્રધાન બને અને વ્યવહારનય ગૌણ બને, તેમ વ્યવહાર નય પણ પિતાના સ્થાનમાં (નિશ્ચયના સ્વાર્થ જેટલા સ્વાર્થવાળા હોવાથી) પ્રધાન બને અને ત્યાં નિશ્ચય ગૌણ બની જાય. આમ બે ય સ્વસ્થાને અતુલબલી છે, પરસ્થાને તદ્દન નિર્બલ બને છે. માટે “નિશ્ચય જ છે, વ્યવહાર છે જ નહિ; નિશ્ચય જ સર્વથા પ્રધાન છે વ્યવહાર સર્વથા હેય છે” એવા વિધાન ખોટા છે એમ કહેવું જ જોઈએ.૧૩૩
[३९२] प्राधान्याद् व्यवहारस्य, ततस्तच्छेदकारिणाम् ।
मिथ्यात्वरूपतैतेषां, पदानां परिकीर्तिता ॥९॥
આમ જ્યારે દાનાદિ શુદ્ધ વ્યવહારનું પણ તેના સ્થાનમાં પ્રાધાન્ય છે એ વાત સ્થિર થઈ, ત્યારે તે દાનાદિ વ્યવહારને જ છેદ કરી નાંખતા પૂર્વોક્ત-“આત્મા એકાન્ત નથી” વિગેરે -૬ ય પદો મિથ્યા સ્વરૂપ બની જાય છે. ૧૩૩. (૧) ગુરૂતત્વ વિનિશ્ચય-૨૦ મી ગાથાની ટીકા.
(૨) પ્રવચનસાર જ્ઞાન–તત્વાધિકાર ૩૩ મો શ્લોક, (૩) સમયસાર શ્લેક ૯, ૧૦ વિગેરે. (૪) આચારાંગ વૃત્તિ ૫ મું અધ્યયન, ૫ મે ઉદ્દેશે. ૧૬૫.
મું સૂત્ર. *(૫) ગુરૂતત્વવિનિ. ૩૬ મી ગાથાની ટીકા.
