________________
ઝરતું હતું સૌન્દર્યઝરણુ બ્રહ્મની પવિત્રતાનું. અકિંચનતાના અનેરા -ઓપથી એના નિષ્કલંક સૌન્દર્ય પર ચાર ચાંદ લાગતા હતા.
આવું હતું વિરતિનું સૌન્દર્ય.
આત્મા મુગ્ધ થઈ ગયે. એનામાં અદમ્ય ઉત્સાહ પ્રગટ વિરતિને પિતાની કરવાને. પણ વિરતિ એમ કાંઈ સહજમાં મળે એવી હતી. એ તો હતી પાકી રૂપગર્વિતા. એનું તો એલાન હતું કે સમગ્ર સંસાર ત્યજે એ એને મેળવે.
આત્માનો યૌવનને તનમનાટ વધી રહ્યો હતો. વિરતિ સાથે પ્રેમયોગ સાધ્યા વિના ચાલે એવું નહોતું. પળે પળે આત્માની પ્રેમવિવલતાની તાન તાસિક ભણી ઊછળતી હતી.
આત્માએ ભગીરથ પુરુષાર્થ આદર્યો.
ભગીરથ પુરુષાર્થ વિના સાંપડયા છે કેઈને અનુપમ સુન્દરીના સ્નેહ! કાયરના શા કામ અહીં? આ તો પ્રેમનો પત્થ છે. કામ છે અહીં પુરુષાથી મર્દનું !
આત્મા મર્દ બને.
સમગ્ર સંસારને એણે વહત મૂક એક વિરતિના પ્રેમ ખાતર. વિરતિને પ્રેમ સફળ કરવા માટે એણે ભેખ ધર્યો. ઘરબાર તજ્યાં. માલ-મિલકત તજી. સમ્બન્ધીઓને ત્યાગ કર્યો. એટલું જ નહીં પણ આ નવતર પ્રેમની પાવની સાધના ખાતર જાના પ્રેમનો સમૂલ ઉછેદ કર્યો. બધું વાળીચોળીને સાફ કરી નાંખ્યું.
આત્મા અને વિરતિએ આમ પ્રેમ. સા. આત્મા અને વિરતિ એક બન્યાં. બન્ને એકાકાર બન્યાં. એકરસ બન્યાં.
