________________
- આ જ રીતે કિશેર આત્મા પંચવટીના પાવન ઉપવનમાં ફરતે ફરતો યૌવનના આરે કદમ માંડે છે. આમ તે કેટકેટલાય બન્ધને તોડીને એણે પંચવટીમાં વિશ્રામ કર્યો હતો પરંતુ ત્યાં પણ ઘણું ઘણું બધુને હતાં. એ બધાને તેડવાની ઈચ્છા હોવા છતાં એનામાં હજુ હિમ્મત નહતી પ્રગટી. એને તે એક દિવસ પ્રગટી ગઈ આત્માની દૃષ્ટિસમક્ષ એક રૂપસુન્દરી આવી. એનું રૂપ ! એ રૂપ જોઈને તે આત્મા ઠરી જ ગયો. આત્માની પાસ કેઈ અમેય આનન્દની લહેર દોડી ગઈ. આત્માનું યૌવન થનગની ઊઠયું. ના થનગને? પંચવટીના પાવન ઉપવનનાં શાન્ત સરેવરમાં ઊંડી ડૂબકીઓ મારતાં મારતાં. લાધેલું આ રૂપરત્ન હતું. આ જ છે રહસ્ય અશાન્તિ વધવાનું, અનુભવાતી જતી શાન્તિ વચ્ચે.
આ રૂપસુન્દરીનું અમૃતદર્શન આત્મા માટે હૃદયવેધી નીવડયું. અહીં આત્મા આવ્યું છે યૌવનના આરે, તે પણ પંચવટીની પરમેધરી ભૂમિમાં. ત્યાં એને આકર્ષણ ન જાગે એક રૂપસુન્દરીના ? શાન્ત. સરોવરની પાવની પાળે સાંપડેલા રૂપમણિના?
એ હતી વિરતિ. નખશિખ અવિકલ સૌન્દર્યની સુરેખ મૂર્તિ ! અંદમ્ય આકર્ષણની અભિનવ ચન્દ્રકલા !
આવી રૂપગરિમા પર કોણ મુગ્ધ ન થાય ? કોને આકર્ષણ ન. જાગે આવી રસમૂર્તિના ? યૌવનને આંગણે ઊભેલા સૌને જાગે. ન. જાગે તો સમજવું કે હજુ એ આત્મા અધ્યાત્મ યૌવનથી ઘણે દૂર છે.
એ રૂપમૃતિ પ્રેમની પ્રતિમા અને રસની સરિતા હતી વિરતિ.. એની પારદશી આંખોમાં અપાર ધોધ વહેતા હતા પ્રેમના, ધ્યાનના. વાણીમાં નરી પદ્યમાધુરી નીતરતી હતી સત્યની. એના કરયુગલની મનોરમ શોભામાં સૌન્દર્ય ઝળકતું હતું અચૌર્યનું. એકેએક અંગમાંથી.
