________________
મમત્વ-ત્યાગ
૧૨૭
[२२१] प्राणानभिन्नताध्यानात् , प्रेमभूम्ना ततोऽधिकाम् ।
प्राणापहां प्रियां मत्वा, मोदते ममतावशः ॥१३॥ સીમમત્વ
મમત્વના આવેગથી જીવ પોતાની પ્રિયતમાને પિતાનાથી અભિન્ન તરીકે માને છે. અને તેથી તેની ઉપરને તેને પ્રેમ પુષ્કળ વધતું જાય છે, અને છેવટે તે તેને પ્રાણથી પણ અધિક માનવા લાગે છે! - જે સ્ત્રી (સૂર્યકાન્તા વિગેરે) ક્યારેક તેના જ પ્રાણ હરી લેવા શક્તિમાન બનનારી છે તેની ઉપર મમતાબ્ધ પતિને અઢળક પ્રેમ ઉભરાઈ જાય છે! રિરર રૂાનિ ની, પુર્વ મૃદું વિષમ્
मांसग्रन्थी कुचौ कुम्भौ, हेम्नो वेत्ति ममत्ववान् ॥१४॥ ઓરે ! આ મમતાનું કામણ તે કેવું છે !
મમત્વવાળે જીવ પ્રિયતમાના દાંત કે જે નર્યા હાડકાં જ છે તેને મચકુંદ પુષ્પની કળીઓ કહે છે!
કે, જેનું મુખ શ્લેષ્મનું જ ઘર છે તેને ચન્દ્ર કહે છે! (ચન્દ્રમુખી) " કે, જે બે સ્તને માંસના લટક્તા લેચા છે તેને સુવર્ણના બે કુંભ કહે છે!૬૨ કર. આચારાંગસૂત્ર-રનું અધ્યયન, ૧લે ઉદ્દેશે-નિર્યુકિત શ્લે.. . ૧૭૬ની ટીકા.
