________________
૧૨૮
શ્રી અધ્યાત્મસાર ગ્રન્થ
[२२३] मनस्यन्यद्वचस्यन्यत्, क्रियायामन्यदेव च ।
यस्यास्तामपि लोलाक्षी साध्वीं वेत्ति ममत्ववान् ॥१५॥
જેના મનમાં જૂદું, વાણીમાં જૂદું, અને ક્રિયામાં વળી કાંઈક “ઓર જ હોય તેવી–ગમે ત્યાં આંખના ડેળા ભમાવતી સ્ત્રીને મમત્વાન્ય જીવ સાધ્વી સ્ત્રી તરીકે બીરદાવે છે! [२२४] या रोपयत्यकार्येऽपि, रागिणं प्राणसंशये ।
दुवृत्तां स्त्री ममत्वान्ध-स्तां मुग्धामेव मन्यते ॥१६॥
અરે ! અરે! મમત્વાન્યની આ મહામૂર્ખતા તે જુઓ! જે દુરાચારિણી સ્ત્રી પિતાના ઉપરના આંધળા રાગવાળા પતિને એવા અકાર્યના ખાડામાં ધકકો મારી દે કે જ્યાં તે જીવતો રહેશે કે કેમ એય એક ભારે સમસ્યા થઈ પડે! તે પણ... - તે સ્ત્રીને પેલે મમત્વા ભેળી–ગભરૂ અબળા તરીકે જ જોયા કરે! [૨૬] છાતિમાંનાથિ – વિભુત્રદિર ધ્વરિત
वनितासु प्रियत्वं य-त्तन्ममत्वविजृम्भितम् ॥१७॥
ચામડાથી ઢંકાએલી હાડ, માંસ, મળ અને મૂત્રની પિટી સમી સ્ત્રીને પિતાની પ્રિયતમા મનાવવી એ તે સાચે
આ મમત્વભાવને જ મહિમા છે. [२२६] लालयन् बालकं ताते-त्येवं ब्रूते ममत्ववान् ।
वेत्ति च श्लेष्मणा पूर्णा-मगुलीममृताञ्चिताम् ॥१८॥
