________________
૧૨૦
શ્રી અધ્યાત્મસાર ગ્રન્થ
[२०३] विषयेषु रतिः शिवार्थिनो, न गतिष्वस्ति किलाऽखिलास्वपि।
घननन्दनचन्दनार्थिनो, गिरिभूमिष्वपरद्रुमेष्विव ॥२१॥
મુક્તિના સુખની જેને રઢણ લાગી છે તે વિરાગી મહાત્માને કેઈ પણ ગતિના વિષય સુખમાં રાગ થતો નથી.
ગાઢ નંદન વનના બાવનચન્દનના વૃક્ષોની જ જેને લાલસા જાગી છે તેને બીજા બધાય વૃક્ષોથી ખીચખીચ
ભરેલી ગિરિકન્દરાઓમાં કેઈ આકર્ષણ જાગે ખરું? [२०४] इति शुद्धमतिस्थिरीकृताऽ-परवैराग्यरसस्य योगिनः ।।
स्वगुणेषु वितृष्णतावहं, परवैराग्यमपि प्रवर्तते ॥२२॥
આ રીતે, જે યેગીઓ વિશુદ્ધ પ્રજ્ઞાથી અપર(નીચલી) કેટિના વિષય વિરાગથી ભાવિત બન્યા છે તેમને (જ) સાધનાના બળથી આત્મામાં ઉત્પન્ન થયેલી લબ્ધિ (ગુણ) પ્રત્યે રાગ ન થવા રૂપ પર (ઉચ્ચ) કક્ષાને ગુણ
વૈરાગ્ય પણ પ્રાપ્ત થાય છે. [२०५] विपुलर्द्धिपुलाकचारण-प्रबलाशीविषमुख्यलब्धयः ।
न मदाय विरक्तचेतसा-मनुषङ्गोपनताः पलालवत् ॥२३॥
વિપુલઋદ્ધિ સ્વરૂપ પુલાક-લબ્ધિ, ચારણ લબ્ધિ, પ્રબળ આશીવિષ લબ્ધિ, વિગેરે વિગેરે પ્રાપ્ત થવા છતાં વિરાગી આત્માઓને તેનું અભિમાન થતું નથી.
દાણું મેળવવાના લક્ષથી ખેતી કરતા ખેડૂતને સાથે સાથે ઘાસ પ્રાપ્ત થઈ જાય તેનું ખેડૂતને કોઈ અભિમાન હેતું નથી.
