________________
4
લવનું ભાતું
ગુજરા! તારા હૈયાના પાતાળકૂવામાં કેટલું તત્વજ્ઞાન ભયું છે ! તારી આ પ્રજ્ઞાના મળે જ, તર’ગી અને આળા દિલના આ માનવી આજે કઈક વાસ્તવિક અને સહનશીલ બન્યા છે.’
ભૂતકાળના પ્રસંગે સાંભળતાં મામાના મુખમાંથી કરુણાભીના પ્રશંસાના શબ્દો સરી પડચા.
‘ પ્રશ’સા પછી. માણસ મરી જાય પછી જન્મારે એ જ કરવાનું છે ને! પણ હું મારા ગયા પછી તમે શું કરશે! ??
પૂછું
આખે
•
છું કે,
3
· શુ` કરીશ, એમ ? ' વિચારતંદ્રામાંથી જાગતાં મામાએ કહ્યુંઃ ગામનાં બાળકોને ભણાવીશ. આ શૂન્ય અને નિજન
'
ઘરને નિર્દોષ ખાળાથી ભરીશ. અને તે મને આપેલ ભાવ અને ભક્તિ એ બાળકેમાં રેડી એ ભાવેા દ્વારા તને સસ્કારરૂપે જીવત અનાવીશ...’
મામા ! ગજરાબેનને કેમ છે?”
પાડાશી આવતાં વાર્તાલાપ અટકયો.
6
પછી તેા ખખર કાઢવા આવનારની સંખ્યા વધતી ગઈ. આ પ્રસ`ગ પછી ગજરાબેનની તબિયત વધારે બગડી અને ત્રીજે દિવસે એણે શાન્તિથી દેહ છેડયો.
પુષ્પ ખીલ્યું, સુવાસ આપી અને ખરી પડયુ.
પૂનમચંનું વય અત્યારે પાંત્રીસનુ હતું. એમના દેહ સશક્ત હતેા, ખાધેપીધે સુખી હતા. ગામના નાકા ઉપર જ એમનું બે માળનું વિશાળ ઘર હતું. એટલે ઘણાની
