________________
સૌજન્યનું આંસુ
એમનું નામ પૂનમચંદ, પણ અમે એમને મામા કહેતા. એમના બંને નામ સાર્થક હતાં. એમનું હસતું ગળ ગૌરવર્ણ મુખ, પૂનમના ચાંદની યાદ આપતું અને મામા પણ ખરા; કારણ કે આખાય ગામને સ્ત્રી વર્ગ એમને ભાઉ કહી સંબંધો અને એ પણ પ્રત્યેક નારીને ભગિની કહી સકારતા, પ્રત્યેક નારીને પુત્ર એમને ભાણે હતો. એ ભાણે એમની પાસેથી મામાને મીઠો પ્રેમ પામતે.
અમારે સૌને સગા મામા તે હતા, છતાં અમને આ કહેણું મામા વધારે પ્રિય હતા, કારણ કે એમના દિલનું -વાત્સલ્ય કોઈ એર હતું.
એમના મધુર વાત્સલ્ય પાછળ એક વ્યથાભરી કથા હતી.
એમનાં પત્ની બીમાર થઈમૃત્યુશસ્યામાં છેલ્લા દિવસે પસાર કરી રહ્યાં હતાં, ત્યારે એ ગમગીન અને ખિન્ન હતા.
