________________
૭૬
ભવનું ભાતું ઋણની ઝડીએ ચાલતાં ચાલતાં એણે પોતાના પૂર્વ જન્મને સમગ્ર ભૂતકાળ નિહાળે !”
ગતજન્મમાં પોતે જ સૂરચન્દ્ર હત–પ્રતાપી અને પ્રાણવાન ! મહિનામાં આવતા માત્ર એકાદશીના એક જ ઉજજવળ દિવસે એના જીવનને કેવું મંગળમય બનાવી દીધું !
સુવ્રતને જાણે હવે વધારે ઉપદેશની જરૂર ન હતી. રૂના ઢગલામાં અગ્નિને એક તણખ પણ પૂરત હોય છે !
ધર્મલાભના પાવન આશીર્વાદ આપી આચાર્ય વનભણું આગળ વધ્યા. સુવ્રત આચાર્યને વંદન કરી ઘેર આવ્યા. પણ એના દિલની દુનિયા આજ પલટાઈ ગઈ. એની સ્વપ્નઘેલી આંખમાં જાણે કારુણ્યનું કાવ્ય રચાયું હતું !
માગશર સુદ એકાદશીને દિવસ આવ્યો. સુત્રને ઉપવાસ કર્યો, પૌષધ લીધે, મૌન આદર્યું, જ્ઞાનશાળામાં બેસી આત્મચિંતનમાં લાગી ગયા.
દિવસ પૂરે છે. રાત્રિ જામતી ગઈ. રૂપેરી હળવી ચાંદનીમાં શાંતિ પ્રસરી. સર્વત્ર નરવતા છવાઈ અને શ્રીસુવ્રત મનના મહાસંગીતમાં મસ્ત બન્યા.
આવી શાંત રાત્રિ યોગીઓને જ પ્રિય હોય છે, એવું
જ છે? ચેરેને અને કામીઓને પણ આવી નીરવતા ગમતી હોય છે. સુવ્રત જ્યારે આત્માના ગાનમાં મસ્ત હતા ત્યારે એની જ હવેલીમાં પાંચ ચેર પટારા તેડી, સનારૂપાના અલકાર ચેરી, ગાંસડી બાંધી, ભાગી છૂટવામાં મસ્ત હતા.
