________________
આતમની અગ્નિપરીક્ષા
૫૯. આ ભયભરેલી તીણી ચીસ સાંભળી એ ત્રણે જણ વિહલતાપૂર્વક જાગીને આમતેમ જોવા લાગ્યા.
અમારા ચારેના આત્મા ભયગ્રસ્ત હતા. એવામાં એક જોરદાર ધકકો વાગ્યે અને જૂનાં કમાડ સાંકળ સાથે જ ઊખડી. પડયાં. છ બહેને અને ત્રણ બાળકો ગભરાટમાં રાડે પાડતાં ઉપર ધસી આવ્યાં.
બારણા તરફ જોયું તે નવ જણની પાછળ લાલ રંગની લાંબી જીભ કાઢતી અગ્નિની પ્રચંડ વાળાએ આવતી. દેખાઈ. ભયંકર રીતે પળ પળ ઊંચે વધતી આ પાવકજવાળાને જોઈ મારી મતિ પણ ક્ષણભર મૂઢ થઈ ગઈ. ફાટી આંખે હું જોઈ રહ્યો હતે. આ શું થઈ રહ્યું છે તે મને સમજાતું ન હતું.
પ્રચંડ આગના ભડકા અમારી નજીક આવી રહ્યા છે. એટલું જ મારી આંખે જોઈ શકી, માર્ગ કયાંય ન હતે. વિચારોમાં ધુમાડે વટેળિયા લઈ રહ્યો હતો.
અમે ત્રીજે માળે હતા. બહેન ને બાળકે બીજે માળે હતાં પણ ભેંયતળિયે પ્રચંડ આગ લાગી એટલે એ સૌ ઉપર ધસી આવ્યા હતાં.
જવાળા વધતી વધતી ઉપર ને ઉપર આવી રહી હતી. નીચે ઉતરવાને માર્ગ અને દાદર તે ક્યારનાય બળીને ખાખ થઈ ગયાં હતાં, હવે ક્યાં જવું?
ગઈ કાલે આજ સ્થાને કે આનંદ અને શાંતિ હતાં? અત્યારે કે શેક અને ભય હતે? ગઈ કાલે આ હવેલીના.