________________
४
આતમની અગ્નિપરીક્ષા
કારતક વદ એકમની મધરાત હતી. રાતના બે વાગ્યાને સમય હતા. આકાશની શુભ્ર આરસીમાં મેાગરાના ફૂલ જેવા તારા હસી રહ્યા હતા. ચંદ્રમાંથી ઝરતી ચંદન જેવી શીતળ ચાંદની પૃથ્વીને લીંપી રહી હતી.
ત્રણ માળની ઊંચી હવેલીને ખીજે માળે અમે ચાર જણ સુખનિદ્રામાં પેાળ્યા હતા. મંદમંદ વાતા પવન અમારા આત્માને સૌરભની દુનિયામાં લઈ ગયા હતા. એવામાં હૈયાને વીધી નાખે એવી એક કારમી, લાંખી તીણી, ચીસ સભળાઇ, અને હું ભયપૂર્ણાંક સફાળા ઊભા થઈ ગયેા.
કમાડ ઉપર કેાઈ જોરજોરથી લાત મારતુ મેાલી રહ્યું હતું.
મહારાજશ્રી! બચાવેા. કમાડ ઉઘાડા. ભયકર આગ લાગી છે, દાડા રે દોડો......!!
<
મારી પડખે જ પિતાશ્રી પાળ્યા હતા. મૂળચંદ ને તારાચંદ નામના બે યુવાન ખારણા પાસે આળાટતા હતા.