________________
શલ્યાની અહલ્યા
૫૧
છાયા સતત રહેતી, છતાં શેઠના પિતૃવાત્સલ્ય આ ઘા ઉપર કાંઈક મલમપટ્ટાનું કામ કર્યું હતું. તેથી જ શેઠ પ્રત્યે એને જેમ માન હતું તેમ પિતૃ જેવી મમતા પણ હતી.
શેઠના ઘરમાં વૈભવ હતે પણ દિલને લાગણી અને ભાવનાથી ભરે એવું સંતાન ન હતું ચંદનાએ એમની આ "પિતૃભૂખને સંતોષી હતી. ચંદના શેઠની આંખનું અમૃત હતી. એને હસતી રમતી એ જોતા અને એમને થાક ઊતરી જતે. એ જ પુત્રી અત્યારે આટઆટલા નેકર હોવા છતાં બધાને પડતા મુકી પિતાના પગ ધોવા દોડી આવી હતી.
"પિતા આ વિનયવતી દેવી પુત્રીને જોઈ જ રહ્યા. એ પાતળી છતાં મજબૂત હતી. કમળની પાંખડી જેવી વિશાળ આંખમાં હિંમતનાં તે જ હતાં. કાળી કમાનદાર ભમ્મરે નીચે રહેલી આંખમાં આ કેવું દિવ્ય તેજ હતું ! મૌનના ભાવથી હેઠ બિડાયેલા હતા છતાં સ્મિત કેવું રમી રહ્યું હતું. એના દેહ પર સંયમનું ગૌરવ હતું, છતાં કેવી વિનમ્રતા હતી.
આ સદ્ગુણી સંતાનની પ્રાપ્તિથી શેઠ પિતાને ધન્ય માનતા હતા. કાર્ય–કારણ ભાવને સંગ પણ અજબ છે. ચંદના નીચી નમી શેઠના પગ પ્રક્ષાલી રહી હતી. નીચે નમેલા મસ્તકને ઢીલ અંબોડે એ વખતે છૂટો થઈ ગયે. લાંબી લાંબી રેશમના લછા જેવી લટે નીચે કાદવમાં રગદોળાતી પડી.
શેઠે આ સ્થિતિ જોઈ અને ચંદનાની કેશાવલિને કાદવમાં રગદોળાતી બચાવવા લાકડાના ટેકાથી એને અદ્ધર ઝીલી લીધી.
તેજ પળે મૂળા ઝરૂખામાં દેખાઈ. એણે આ દશ્ય જોયું.
