________________
પs
ભવનું ભાતું
ચંદના ગુણવતી હતી, સાથે રૂપવતી હતી, યુવાવસ્થા હવે એના દેહદ્વાર પર ડેકિયાં કરતી હતી, શેઠ પિતાની પુત્રીના આ નવ વસંત જેવા દેહને હેતની નજરે નીરખી રહેતા, ને પછી ડેલી ઊઠતા.
શેઠાણી સામાન્ય ઘરની ગૃહિણી જેવી હતી. નરને ભ્રમર માનનારી એ શંકાશીલ નારી હતી. ધીરે ધીરે ચંદનની આ અતિ પ્રશંસા મૂળાના હૈયામાં તણખા બની એને બાળવા લાગી. શેઠ સહજ ગુણાનુરાગથી બેલતા, પણ મૂળાને એ નહોતું ગમતું.
ધીમે ધીમે ઈર્ષામાંથી એક દિવસ એના હૈયામાં શંકાએ કિયું કર્યું. આના રૂપ અને યૌવને શેઠના મનને ચલિત તે નથી કર્યું ને ? પણ એનું જાગૃત મન પોતાના પતિ પર આમ એકદમ આક્ષેપ કરવા તત્પર ન થયું. એણે બળ કરી આ વિચારને તે પળે તે કાઢી નાખે, પણ તેનાં સુષુપ્ત મનમાં પડ્યાં રહ્યાં.
આજે તાપ ખૂબ હતે. મધ્યાને શેઠ દુકાનેથી ઘરે આવ્યા ત્યારે નોકરો તાપ અને થાકથી કંટાળીને જ્યાં ત્યાં ઊંઘતા પડ્યા હતા.
શેઠના પગ ધનાર કેઈ જ ન હતું. ચંદનાને નેકરે પર દયા આવી એણે કઈને ય ન ઊઠાડ્યા. એ પોતે જ જળની ઝારી લઈને દોડી આવી.
પ્રાંગણની વિશાળ શિલા પર એ શેઠના પગ દેવા લાગી. એના દિલમાં માતા-પિતાના વિયેગની વિષાદમય
