________________
ખીણ અને શિખર
૩૩ હોય? તનને તપાવવાનું હોય? આ તમને કેણે શીખવ્યું? ભટકવું જ હોય તે હજુ ક્યાં દિવસ થેડા છે? પાનખર આવે ત્યારે આ બધું કરજે ને, હું પણ સાથ આપીશ, પણ આજ તે વસંત છે. જીવનની પૂરબહારમાં ખીલેલી નવ વસંત ! વસંતને વધાવે. પ્રાણનાથ ! આ !”
અરણિકના ઉદાસ અને નીરસ જીવનમાં ફરી એક વાર મીઠાશ પ્રગટી. મન ક્ષણવાર યૂજર્યું અને આખરે સનેહની મૂચ્છનામાં એ સરી પડ્યું.
નેહ, સૌંદર્ય ને સંગીતના ત્રિવેણું સંગમમાં આકંઠ ડૂબેલા મનને ઊંચે આવવાની આશા વ્યર્થ છે.
ત્યાગનાં ભવ્ય વસ્ત્રોને રાગનો રંગ લાગ્યું. હવે આ ત્યાગનાં વસ્ત્રો કેમ શોભે?
અરણિ કે એ અનિવેષ ઉતારીને એક સ્મૃતિચિહ્ન તરીકે પાસેની સુવર્ણ મંજૂષામાં મૂક્યો.
અમિતા રૂપવતી ને યૌવનવંતી હતી, તેમ રસજ્ઞ પણ હતી. એને હાથે, ભાવનાના છોડ જે અરણિક ચઢયો, જેની પાસે દિલની દુનિયા સિવાય કંઈ જ ન મળે. * અમિતા અરણિકની નિર્દોષ જીવનલીલાથી વધારે આકષઈ. એમના મહિના દિવસ બન્યા, અને વર્ષો મહિના બન્યા.
સ્વપ્નસૃષ્ટિની જેમ વર્ષો વીતવા લાગ્યાં.
પ્રત્યેક ગ્રીષ્મમાં એમના મિલનને એ યાદગાર દિન, બને ખૂબ જ ઠાઠમાઠથી ઊજવતાં અને પ્રેમની
