________________
ભવનું ભાતું
ઝાટકા મારી દૂર ખસતાં એણે કહ્યું: ‘મા’તમે આ શુ મેાલા છે ? ધર્મને કેમ ભૂલેા છે? અમે તમારાં આળકા ? ખળક માને પાપભરી નજરથી કેમ જોઈ શકે ?”
૧
વાર્તાલાપ ધીમેા હતેા, પણ રાત પ્રશાન્ત હતી, એટલે પડખેની અગાસીમાં સૂતેલી વ્યક્તિને એ સભળાતા હતા. આ વ્યક્તિ પેાતાની સમગ્ર ઇન્દ્રિયાને કેન્દ્રિત કરી, નાનામાં નાના શબ્દને પણ પકડી રહી હતી. એના અંગમાં રાષના જ્વાળામુખી ફાટો હતા. અત્યારે એની સામે કાઈ એ જોયુ. હાત, તેા એને જોતાં જ એ છળી જાત, એવી એની ભીષણ આકૃતિ હતી. એનેા હાથ તલવાર પર ગયા, છતાં એણે રાષને દાખી વાર્તાલાપને પૂરેપૂરા સાંભળવા પ્રયત્ન કર્યાં, રાણીએ સ્મિત કર્યુ. એના દાંતનાં શ્વેત કિરણા સાથે ચન્દ્રકિરણ મળ્યાં: એ ખેલી:
C
ઝટકા મારીને નાસી જવા માગે છે? કાયર ! ચારી કરવા નીકળ્યો છે અને ધમ ને નીતિની વાતા કરે છે? ધમ પાળવેા હતેા તે ચેારી કરવા શું કામ આવ્યેા ? નીતિને માનતા હાય તા આવા ધંધા શું કામ કરે છે? પણ જવા દે. સાહામણી રાત વીતી રહી છે. આનદની પળે સરકી રહી છે. રાજા તેા હવે વૃદ્ધ થયા છે. શાસ્ત્ર પણ કહે છે કે—વૃદ્ધચ તહળી વિષમયૌવનવતી લલના વૃદ્ધને ઝેર ખરાખર છે. મારા જીવનમાં યૌવનની ભરતી આવી રહી છે, ત્યારે રાજાના જીવનમાં એટ છે, મારા દિલના ચાર ! આવ. આવે સમય ફ્રી નહીં મળે. તારા ચરણેામાં હું મારાં તન, મન ને
