________________
ભવનું ભાતું
સારો છે, પણ અમારા માટે નકામે છે. અહિંસા સ્વીકારીએ તે ખૂન કેમ થાય? લૂંટ ન કરીએ તે પેટ કેમ ભરાય? આપ અહીં ખુશીથી રહે, પણ શરત અમારી ધ્યાનમાં રાખજે. નહિ તે......'
લૂંટારાની આ નિખાલસ વાત સાંભળી આચાર્યને આનંદ થયે. એનું વક્તવ્ય એટલું સ્પષ્ટ હતું ને છતાં કેટલી બધી સમજણથી ભરેલું હતું? આચાર્યનું હૈયું લેભાયું. એમને થયું: હજારે બકરાંઓને બોધ આપવા કરતાં આ એક સિંહને પ્રતિ હોય તે કેવું સુંદર? પણ એ પ્રતિબંધ પામે ખરો? સાવ, અસંભવ. અરે, જ્યાં ઉપદેશને સાંભળવાની જ ના પાડે છે, ત્યાં બેધની તે વાત જ શી કરવી? છતાં હીંમતવાને શ્રદ્ધા ન ખાવી. આશા અમર છે. સાચા પુરુષાથીને કશુંય અશક્ય નથી.
આચાર્યે એની વાત સ્વીકારી લીધી. - ચારે બાજુ ઊંચા ઊંચા પર્વતની દીવાલે હતી, અને એની વચ્ચે નાની નાની ટેકરીઓ પર કેટલીય છૂટીછવાઈ ઝૂંપડીઓ હતી. ઝૂંપડીમાં વસતે પ્રત્યેક માનવી કાળના અવતારસમે હતે. એને શ્યામ રંગ, કાળી દાઢી, વળાંક લેતી મૂછે, કદાવર દેહ અને બુકાને બાંધેલું મેં જોતાં જ સામાન્ય માણસ તે છળી જતો.
આ મહાકાળની દુનિયામાં સાધુઓએ પોતાનું સ્થાન જમાવ્યું.
નિસર્ગના આ શાન્ત વાતાવરણમાં સાધુઓ મૌનમાં
